ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ Πρωτοβουλίας για την Ανατροπή
Μαζική και ξεκάθαρη ήταν η καταδίκη των σχεδίων που απεργάζεται η πλειοψηφία της διοίκησης του ΕΔΟΕΑΠ στην πρόσφατη γενική συνέλευση των μελών-μετόχων του Ταμείου. Δημοσίως, άλλωστε, οι εμπνευστές τους εκτέθηκαν, καθώς δεν μπόρεσαν να κρύψουν ότι εμφορούνται από τα ίδια αγνά… ιδανικά με τις κυβερνήσεις των μνημονίων, την τρόικα, αλλά και τα αφεντικά των ΜΜΕ.
Οι προτάσεις τους – τις οποίες μάλιστα επιχείρησαν να παρουσιάσουν ως θέση του ΔΣ, παρ’ ότι δεν είχαν εγκριθεί… – δεν αφήνουν κανένα περιθώριο παρερμηνειών: βάναυσες και οριζόντιες περικοπές των συντάξεων και των παροχών υγείας, αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών από την πλευρά των εργαζομένων (όχι όμως και των εργοδοτών). Και σαν να μην έφταναν αυτά, ανοίγουν τον δρόμο για τον αλλληλοσπαραγμό των εργαζομένων στα ΜΜΕ, προβάλλοντας αιτήματα για την κάλυψη του ελλείμματος του ΕΔΟΕΑΠ από άλλα όμορα ταμεία.
Ταυτόχρονα δε, οι ίδιοι άνθρωποι έχουν να αποδείξουν μια ύποπτη και ένοχη σιωπή για τα κλεμμένα από την κυβέρνηση, για τα κουρέματα των αποθεματικών, για τις ανομίες της περασμένης διοίκησης, για τα εκατομμύρια που χρωστούν διάφοροι καναλάρχες και εκδότες!
Πρακτικά, η ντε φάκτο πλειοψηφία που φαίνεται να έχει συγκροτηθεί στο ΔΣ, δια στόματος του «αριστερού» Ταμία, επιχείρησε στη συνέλευση να αναιρέσει στο σύνολό τους σχεδόν τις αποφάσεις της γενικής συνέλευσης του περασμένου καλοκαιριού. Κι αυτό, ενώ γνωρίζει πολύ καλά ότι τα μέτρα που προτείνει δεν δίνουν λύσεις στο πρόβλημα επιβίωσης του ΕΔΟΕΑΠ – ένα πρόβλημα το οποίο, όπως επανειλημμένως έχουν ξεκαθαρίσει δύο μέλη του ΔΣ, η Πόπη Χρστοδουλίδου και ο Γιάννης Αγγέλης – δεν οφείλονται κυρίως στις υπέρογκες δαπάνες, αλλά στην έλλειψη εσόδων.
Για εμάς, είναι πλέον σαφές ότι εκεί πρέπει να είναι το κέντρο βάρους των επεξεργασιών και των αγώνων μας. Παράλληλα με την – απολύτως αναγκαία – προσπάθεια εξορθολογισμού και μείωσης του λειτουργικού κόστους του Ταμείου, παράλληλα με την κατάργηση απαράδεκτων και ρουσφετολογικών προνομίων που απολαμβάνουν ορισμένοι (γνωστοί πια…), οφείλουμε να κηρύξουμε πανστρατιά, για τη διεκδίκηση των πέρα για πέρα δίκαιων αιτημάτων μας:
  • Κυβέρνηση, τρόικα και διοικήσεις να γυρίσουν πίσω στον ΕΔΟΕΑΠ (και όλα τα ασφαλιστικά ταμεία, φυσικά) τα κλεμμένα, την περιουσία των ίδιων των ασφαλισμένων.
  • Οι εργοδότες να πληρώσουν το κόστος για τη στέρηση του Ταμείου μας από εκατομμύρια ευρώ, εξαιτίας των χιλιάδων απολύσεων εργαζομένων, ειδικά τα τελευταία 3-4 χρόνια.
  • Να αναπληρώσει η κυβέρνηση το κεφάλαιο που χάθηκε με το κλείσιμο της ΕΡΤ και την απόλυση και εκεί εκατοντάδων συναδέλφων μας.
  • Να παρθούν όλα τα μέτρα για να αποπληρώσουν οι οφειλέτες τα χρωστούμενα στον ΕΔΟΕΑΠ και τα άλλα ταμεία – ακόμη και αν γι’ αυτό απαιτείται δήμευση της περιουσίας τους.
  • Να διασφαλιστεί η συνέχιση του συνόλου των παροχών προς τους ασφαλισμένους, με υψηλή ποιότητα, αλλά με χαμηλότερο κόστος.
  • Οι ασφαλιστικές εισφορές των εργαζομένων στα ΜΜΕ που αμείβονται με μπλοκάκια, αλλά και των εργαζομένων στο Internet, να πηγαίνουν στα Ταμεία του κλάδου – μέχρις ότου όλοι ενταχθούν στα μισθολόγια, που είναι ο πάγιος στόχος μας.
Προφανώς δε, τα μέλη-μέτοχοι του ΕΔΟΕΑΠ πρέπει και δικαιούνται να έχουν τον ουσιαστικό και τελευταίο λόγο για τις αποφάσεις που θα ληφθούν και θα καθορίσουν το μέλλον τους. Για τον λόγο αυτό – πολύ περισσότερο που κανείς από τα νυν μέλη του ΔΣ δεν εξελέγη στις εκλογές υποσχόμενο «κούρεμα» συντάξεων και παροχών… – είναι απολύτως αναγκαίο να τεθούν οι τελικές προτάσεις στην κρίση του σώματος, μέσω της διαδικασίας του δημοψηφίσματος, το αποτέλεσμα του οποίου θα πρέπει να είναι δεσμευτικό για τη διοίκηση.
Καλούμε τα ΔΣ της ΕΣΗΕΑ, της ΕΣΗΕΜΘ και της ΠΟΕΣΥ να αναλάβουν δράση για τη διεκδίκηση των παραπάνω δίκαιων αιτημάτων, υπερασπίζοντας εμπράκτως την – εκφρασμένη – θέληση της πλειοψηφίας των εργαζομένων και ανέργων στα ΜΜΕ.
Πρωτοβουλία για την Ανατροπή – ΕΣΗΕΑ
(Financial Crimes, Αριστερό Ριζοσπαστικό
ΜΜΕτωπο, Σπάρτακος, ανένταχτοι)
Ασύνταχτος Τύπος – ΕΣΗΕΜΘ

Στην προσπάθειά τους να αποκομίσουν γρήγορο και εύκολο κέρδος οι καθεστωτικές δυνάμεις της "κλεπτοκρατίας" και οι πολυπληθείς υπάλληλοί τους ξεπέρασαν κάθε όριο και παρέδωσαν το ηθικό πλεονέκτημα στα κολασμένα ζόμπι της Χρυσής Αυγής.

Όταν ο έντιμος φορολογούμενος πολίτης μαθαίνει ότι "ελέχθησαν 2 περιπτώσεις εμβασμάτων στο εξωτερικό από τις 24710 τη διετία 2009-2011", τότε καταλαβαίνει ότι οι Αρχές δεν έχουν τη βούληση να συλλάβουν τη μεγάλη φοροδιαφυγή.

Τότε, ο έντιμος-αδύναμος φορολογούμενος πολίτης που επιβιώνει με αιματηρές οικονομίες και θυσίες, χάνει την εμπιστοσύνη του στους θεσμούς του κράτους και επαναστατεί...

Τότε, η Χρυσή Αυγή και κάθε άλλη απο-φασιστική δύναμη γίνεται πόλος έλξης των απελπισμένων και απειλεί την ήδη εξαϋλωμένη λειτουργία της Δημοκρατίας με κατάργηση.

Τότε, οι ιθύνοντες δεν έχουν το ηθικό δικαίωμα να ζητήσουν την παραμικρή θυσία από τους έντιμους φορολογούμενους πολίτες τους οποίους τυραννούν τα τελευταία χρόνια με οικονομικά βασανιστήρια και ψεύτικες υποσχέσεις.

Τότε, ο πρώην υπουργός Οικονομικών Γ. Παπακωνσταντίνου, ο πρώτος διαχειριστής της περιβόητης "λίστας Λαγκάρντ", μπορεί να εμφανίζεται ως εξιλαστήριο θύμα και να δικαιώνεται όταν είπε:

"Πείτε μου πόσα έχουν εισπραχθεί από τότε που έφυγα εγώ από το υπουργείο..."

Δυνατό crash test για το δημοκρατικό πολίτευμα αποτελεί η προφυλάκιση της ηγετικής ομάδας της "Χρυσής Αυγής" με την κατηγορία της σύστασης εγκληματικής συμμορίας.

Οι δημοκρατικές δυνάμεις και πρωτίστως οι κυβερνητικές οι οποίες συνέβαλαν με τα λάθη τους στην απρόσμενη ανάπτυξη της "Χρυσής Αυγής", καλούνται να ξεκαθαρίσουν τους λογαριασμούς με τους οπαδούς των νεοναζί και να υπερασπιστούν τη χαμένη τιμή του δημοκρατικού καθεστώτος.

Η ηγεσία της "Χρυσής Αυγής", υπερεκτιμώντας τις δυνάμεις της και ασπαζόμενη προφανώς το δόγμα "ο πόλεμος είναι η συνέχεια της πολιτικής με άλλα μέσα" έσπευσε να μετατρέψει την ιδεολογική αντιπαράθεση με το "καθεστώς" σε πολεμικό θέατρο υπεροχής και επίδειξης ισχύος .

Η είσοδός στη Βουλή, η παραστρατιωτική οργάνωση και η συνεχής δημοσκοπική αύξηση, αποτέλεσαν την μεγάλη ψευδαίσθηση του "φίρερ" Μιχαλολιάκου και της παρέας του ότι όλα ήταν εύκολα και ότι κανένας δεν μπορούσε να σταματήσει την πορεία προς την εξουσία ή τουλάχιστον τον ρυθμιστικό τους ρόλο στο πολιτικό γίγνεσθαι.

Με τακτική το σύστημα, "η καλύτερη άμυνα είναι η επίθεση", οι χρυσαυγίτες ισοπέδωναν με απύθμενο θράσος ό,τι υπήρχε μπροστά τους για να τους εμποδίσει (ξεφτίλιζαν το κοινοβούλιο και τους θεσμούς, τα ΜΜΕ, τις δημοτικές Αρχές, τους εκπροσώπους και τους αρχηγούς των κομμάτων κ.α.).

Η συμπεριφορά τους, λόγω της "αμηχανίας" της κυβέρνησης και των δυνάμεων του "δημοκρατικού τόξου" είχε τον αέρα του νικητή και συμπαρέσυρε ένα σημαντικό αριθμό περιθωριοποιημένων από την οικονομική κρίση πολιτών, αλλά ταυτόχρονα προκαλούσε το ένστικτο αυτοσυντήρησης και αυτοοργάνωσης του καθεστώτος.

Όσο καιρό αλώνιζαν τα τάγματα εφόδου της "Χρυσής Αυγής" το "δημοκρατικό τόξο" έπαιζε τη σφιχτή άμυνα του "κατενάτσιο" και ετοίμαζε την αντεπίθεσή του η οποία εκδηλώθηκε αιφνιδιαστικά και αποτελεσματικά με τη σύλληψη της ηγεσίας και πολλών στελεχών της νεοναζί συμμορίας.

Τώρα όμως αρχίζει μια νέα περίοδος που μοιάζει με συνέχεια και παραλλαγή της "αποχουντοποίησης" και απαιτεί μεγάλη προσοχή.

Χρειάζεται η συναίνεση και η συνευθύνη όλων των δημοκρατικών δυνάμεων για να πάψει να αλωνίζει η "Χρυσή Αυγή" ή όπως αλλιώς μπορεί να ονομαστεί αύριο το οποιοδήποτε νεοναζιστικό μόρφωμα.

Χρειάζεται περισσότερη δημοκρατία και αυτό δεν είναι μια εύκολη υπόθεση...

ΥΓ) Δεν αρκεί να λέμε και να ακούμε ότι ζούμε στη χώρα που γέννησε τη δημοκρατία και να κοροϊδεύουμε τους εαυτούς μας . Το επίπεδο της δημοκρατίας στη χώρα μας είναι χαμηλό και υπάρχουν δυνάμεις που το θέλουν ακόμη χαμηλότερο.

Αυτές οι δυνάμεις ενίσχυσαν τη "Χρυσή Αυγή" τα τελευταία χρόνια και οι ίδιες θα είναι και αύριο χορηγοί και υποστηρικτές της όσο η δημοκρατία θα αφήνεται ανυπεράσπιστη.


Πορτρέτο συλλέκτη...

Η Χρυσή Αυγή δεν προήλθε από παρθενογέννεση.

Αποτελεί την ντροπή του ελληνικού πολιτικού συστήματος, του "αμήχανου", για μεγάλο διάστημα, να αντιδράσει ελληνικού κράτους και της "αδιάφορης" ελληνικής κοινωνίας.

Είναι μία παρακρατική, παραστρατιωτική, εγκληματική οργάνωση που βασίζεται στη συνενοχή όπως οι μαφιόζικες συμμορίες, γι' αυτό και η ηγεσία της αυτοαναιρείται και αποκηρύσσει την ιδεολογία της την οποία, επί της ουσίας, χρησιμοποιεί ως ναρκωτικό για να χειραγωγεί τις περιθωριοποιημένες από την κρίση μάζες.

Οι ηγέτες της Χρυσής Αυγής είναι έμποροι ναρκωτικής ιδεολογίας την οποία ούτε οι ίδιοι πιστεύουν ακράδαντα, αλλά τη χρησιμοποιούν για να ταϊσουν την εξουσιαστική βουλιμία τους και να εξυπηρετήσουν τους μυστικούς χορηγούς τους (οικονομικό σύστημα της κλεπτοκρατίας).

Ζητούν από τους οπαδούς τους να πεθάνουν για τις ιδέες τους, αλλά οι ίδιοι δεν έχουν το θάρρος να τις υπερασπιστούν και πολύ εύκολα τις αποκηρύσσουν μόλις βρεθούν ακόμη και σε πολύ πιο λάιτ από το θάνατο διλλήματα, όπως π.χ. η φυλάκιση.

Η δικαιολογία για την ανήθικη στάση τους και γενικά για τον ασύστολο αμοραλισμό τους είναι ότι βρίσκονται σε πόλεμο με το "μισητό κατεστημένο" και γι' αυτό όλα επιτρέπονται.

Η αλήθεια, όμως, είναι ότι διακατέχονται από ακόρεστη βουλιμία εξουσίας και δεν διστάζουν να καταφύγουν σε κάθε μέσο (δολοφονίες, προδοσίες, απάτες, εκβιασμούς κ.λπ.), ακόμη και να καταξεφτιλιστούν δημοσίως αρνούμενοι τα "πιστεύω" τους και τον ίδιο τους τον εαυτό.

Ο "επαναστατικός" τους ρόλος συνίσταται στην κατάπνιξη κάθε αντίδρασης και δίκαιας διεκδίκησης των εργαζομένων που δεν είναι αποδεκτή από τα μεγάλα αφεντικά, γι' αυτό και η δομή της οργάνωσής τους βασίζεται στην ιδέα-φούσκα του "μεγάλου αφεντικού-αρχηγού".

Οι χρυσαυγίτες είναι τα λυσασμένα μαντρόσκυλα των αφεντικών.

Για να ισοσταθμίσουν τη μικρότητά τους παίρνουν ντόπες μεγαλομανίας και χτυπούν τους αδύναμους, γιατί δεν έχουν το θάρρος να παλέψουν με τις αδυναμίες τους, όπως κάνουν οι γενναίοι άνθρωποι.

Οι χρυσαυγίτες είναι η ντροπή της κοινωνίας μας, η οποία πρέπει, το συντομότερο δυνατόν, να τους βάλει στη θέση τους...