- Λεπτομέρειες
- Γράφτηκε από τον/την Χρονογράφος
- Κατηγορία: Επικαιρότητα
Υπάρχουν ζωές πολλών ταχυτήτων μέσα στα, κατά τα λοιπά, "κερδοσκοπικά δημοκρατικά καθεστώτα".
Η ζωή των μεγιστάνων, η ζωή των υπηρετών και των παρατρεχαμενών τους, η ζωή των μεσαίων και των μικροαστικών στρωμάτων, η ζωή των προλεταρίων κ.ο.κ.
Όμως, όπως φαίνεται, αυτό δεν αρκεί για να λειτουργήσει το "κερδοσκοπικό δημοκρατικό σύστημα".
Γι' αυτό, όταν ζορίσουν τα πράγματα, εμφανίζεται στο προσκήνιο μια νέα τάξη ζωής, η ζωή των "ληγμένων".
Είναι η ζωή αυτών που δεν έχουν τα απαραίτητα για να θρέψουν τον εαυτό τους και τις οικογενειές τους και γι' αυτό το καθεστώς των κερδοσκόπων τους προτείνει να σιτίζονται με τρόφιμα «περασμένης ημερομηνίας διατηρησιμότητας» τα οποία περίσσευσαν και θα κατέληγαν ή έπρεπε να καταλήξουν στις χωματερές.
Έτσι, δεν θα χαθεί το κέρδος που είχε προϋπολογιστεί γι' αυτά τα προϊόντα και ταυτόχρονα θα φάνε και οι κατατρεγμένοι της κοινωνίας, οι οποίοι στην σημερινή τραγική περίπτωση της Ελλάδας, είναι πολλοί και μεταξύ τους πρώην αξιοπρεπώς διαβιώντες.
Τα "ληγμένα" τρόφιμα ή τα τρόφιμα "λίγο πριν-λίγο μετά" τη λήξη τους, σηματοδοτούν μια προσβλητική καταδίκη για τα οικονομικά αδύναμα στρώματα μιας κοινωνίας που δυναστεύεται από "αναίσθητα" καθεστώτα.
Από καθεστώτα των διαρκών εκπτώσεων και ξεχειλώσεων μέχρις ότου ικανοποιηθεί το "τέρας του κέρδους" που αποτελεί και την κινητήρια δύναμη της ύπαρξής τους.
Οι δικαιολογίες πολλές. Γιατί όχι και λίγο ληγμένα; Γιατί να πάνε χαμένα; Συμβαίνει και αλλού, τρώγονται δεν είναι χαλασμένα...
Μάλιστα.
Όμως, όταν αρχίσει το ξεχείλωμα μετά δεν συμμαζεύεται. Τα πλησίον ή λίγο μετά τη λήξη τους τρόφιμα θα γίνουν σιγά-σιγά "καραληγμένα", εξ ανάγκης πάντα, για να ζήσουν κάποιοι άνθρωποι, όπως θα λένε οι καιροφυλακτούντες κερδοσκόποι...
Έτσι, μαζί με την μαζική αποδοχή των ληγμένων από την κοινωνία θα λήξει και η φυσιολογική ζωή χιλιάδων ανήμπορων πολιτών οι οποίοι θα υποβιβαστούν στην "κατηγορία των ληγμένων".
Ληγμένα τρόφιμα, ληγμένη ζωή.
Τι άλλο θα υποστούμε για να ξεχρεώσουμε ό,τι μας φόρτωσαν στις πλάτες οι ανεύθυνοι που ψηφίζαμε;
ΥΓ) Στον αντίποδα αυτής της κατάντειας εμφανίζονται οι σπατάλες χλιδής των μεγιστάνων οι οποίοι τυχαία (;) επιλέγουν την αγκομαχούσα κοινωνία μας για να γιορτάσουν προκλητικά κάποια χαρμόσυνα προσωπικά ή οικογενειακά γεγονότα (γάμους, γενέθλια, επετείους κ.λπ.)
Αυτό συμβαίνει στη χώρα μας τον τελευταίο καιρό, όπου Ρώσοι ολιγάρχες και άλλοι μεγιστάνες διώχνουν την ανία τους επιδεικνύντας τα πλούτη τους με φιέστες και κάθε είδους υπερβολές.
Είναι κι αυτό ένα είδος επένδυσης...
- Λεπτομέρειες
- Γράφτηκε από τον/την Ρεπόρτερ
- Κατηγορία: Επικαιρότητα
Πολύς λόγος έχει γίνει για το "κούρεμα" των ομολόγων και την "εθελοντική" χασούρα των επενδυτών που πίστεψαν στις υποσχέσεις του ελληνικού κράτους αλλά αναγκάστηκαν να κερδίσουν λιγότερα απ' ό,τι περίμεναν.
Δεν έχει όμως συζητηθεί, ακριβώς, με τι προοπτικές κέρδους επένδυσαν τα διεθνή funds και οι λοιποί αποταμιευτές- επενδυτές.
Οι προοπτικές ήταν σίγουρα πολύ δελεαστικές έως κερδοσκοπικές και αποτέλεσαν την αιτία της "επένδυσης".
Αυτός ήταν ο λόγος (το εύκολο και υπερβολικό κέρδος άρα και το επιπλέον ρίσκο) ο οποίος μαζί με την απειλή της Μέρκελ ότι θα χάσουν τα πάντα από μια χρεοκοπία της Ελλάδας, τούς ώθησε να δεχθουν "το εθελοντικό κούρεμα" και δεν επέλεξαν (εκτός λίγων εξαιρέσεων) να πάνε την Ελλάδα στα διεθνή δικαστήρια.
Έτσι κι αλλιώς, ακόμη και μετά το "κούρεμα" θα κέρδιζαν πολλά.
Ηθικό πρόβλημα αν οι κερδοσκοπικές τους απαιτήσεις σκοτώνουν στην κυριολεξία ένα πλήθος ανήμπορων Ελλήνων και διαλύουν τη συνοχή της ελληνικής κοινωνίας δεν υπήρξε, παρά τις σκόρπιες δηλώσεις ευαισθησίας για να ρίξουν στάχτη στα μάτια.
Το κέρδος είναι από τη φύση του "δολοφονικό" παρόλο που κατά καιρούς πολλοί μιλάνε για άδικη δαιμονοποίησή του στην Ελλάδα.
Η αναζήτηση του κέρδους θέλει έλεγχο και αυστηρούς κανόνες λειτουργίας για να μη σκοτώσει, όπως αποδεικνύεται και από το πείραμα στο ρεπορτάζ που ακολουθει:
Ουάσινγκτον
Οι ανεκδοτολογικές αναφορές για τη διάβρωση των ηθικών αξιών από τις εμπορικές συναλλαγές δείχνουν τώρα να επιβεβαιώνονται από μελέτη που δημοσιεύεται στο κορυφαίο περιοδικό Science.
«Τα αποτελέσματά μας δείχνουν ότι οι συμμετέχοντες στις αγορές παραβιάζουν τις ίδιες τους τις ηθικές αξίες» αναφέρει ο Δρ Άρμιν Φοκ του Πανεπιστημίου της Βόννης, ο οποίος συνεργάστηκε στο πείραμα με ερευνητές του Πανεπιστημίου του Μπάμπεργκ.
Σε μια σειρά ελαφρώς διαφορετικών πειραμάτων, εκατοντάδες εθελοντές ήρθαν αντιμέτωποι με ένα κρίσιμο ηθικό δίλημμα: μπορούσαν να επιλέξουν είτε να κερδίσουν ένα χρηματικό ποσό και να καταδικάσουν έτσι ένα ποντίκι σε θάνατο, είτε να χάσουν το χρηματικό ποσό και να σώσουν τη ζωή του πειραματόζωου.
Σε μια εκδοχή του πειράματος στην οποία οι εθελοντές κλήθηκαν να πάρουν από μόνοι τους την απόφαση, πολλοί επέλεξαν να σώσουν το καταδικασμένο ζώο.
Όλα τα ποντίκια προέρχονταν από μελέτες που είχαν πλέον λήξει. Χωρίς την τελευταία μελέτη, όλα θα είχαν θανατωθεί. Τα εκατοντάδες ποντίκια που σώθηκαν σε αυτή την εκδοχή του πειράματος «ζουν τώρα κάτω από τις καλύτερες δυνατές συνθήκες».
Ωστόσο οι αποφάσεις των εθελοντών ήταν διαφορετικές σε δύο άλλες εκδοχές του πειράματος, στις οποίες προσομοιώθηκαν οι πραγματικές συνθήκες των αγορών. Στις εκδοχές αυτές υπήρχε είτε ένας υποψήφιος αγοραστής και ένας πωλητής, είτε μεγάλοι αριθμοί πελατών και αγοραστών που μπορούσαν να συμφωνήσουν συναλλαγές.
Αν οι συμμετέχοντες κατέληγαν σε συμφωνία κέρδιζαν χρήματα και ταυτόχρονα καταδίκαζαν ένα ποντίκι σε θάνατο. Σε αυτή την περίπτωση, αποδείχθηκε ότι οι περισσότεροι εθελοντές ήταν διατεθειμένοι να αποδεχθούν το θάνατο ενός ζώου για χάρη του κέρδους.
Και αυτό είναι το βασικό συμπέρασμα της μελέτης: οι άνθρωποι τείνουν να παραβιάζουν τις ηθικές αξίες τους όταν δρουν ως παίκτες των αγορών.
Οι ερευνητές προτείνουν μάλιστα μια σειρά εξηγήσεων για αυτή την παρατηρούμενη ανηθικότητα: όταν λειτουργούν στο πλαίσιο της αγοράς, οι άνθρωποι εστιάζονται στον ανταγωνισμό και στα κέρδη και όχι σε ηθικές παραμέτρους. Εξάλλου, οι άνθρωποι βλέπουν ότι οι ηθικές αξίες παραβιάζονται και από άλλα άτομα, με τα οποία μπορούν να μοιραστούν τις ενοχές τους.
Επιπλέον, όμως, σε αγορές όπου δραστηριοποιούνται πολλοί αγοραστές και πωλητές, οι άνθρωποι μπορούν να δικαιολογήσουν τις αποφάσεις τους με το επιχείρημα «αν δεν αγοράσω ή πουλήσω εγώ, θα το κάνει κάποιος άλλος». Με άλλα λόγια, όλοι θέλουμε να πιστεύουμε ότι οι ηθικές επιπτώσεις των επιλογών μας είναι αμελητέες, ενώ η ευθύνη βαρύνει το σύνολο της αγοράς.
Σύμφωνα με τους ερευνητές, τα αποτελέσματα της μελέτης προσφέρουν εμπειρική στήριξη στην αμφιλεγόμενη υπόθεση ότι οι αγορές διαβρώνουν τις ηθικές αξίες, μια υπόθεση που έχει συνέπειες για τις κοινωνικές επιστήμες, την ηθική και τη φιλοσοφία.
Όπως φαίνεται στην πράξη, ο έμπορος μέσα μας είναι αδίστακτος.
Πηγή: Newsroom ΔΟΛ
- Λεπτομέρειες
- Γράφτηκε από τον/την Δ.Τ.
- Κατηγορία: Επικαιρότητα
Ένα από τα μεγάλα κρούσματα διαφθοράς στη δημόσια διοίκηση είναι και οι υπάλληλοι που έχουν καταθέσει πλαστά πτυχία, μεταπτυχιακούς τίτλους κ.λπ.
Μαζί με αυτούς τους "πονηρούς", μεγάλη ευθύνη φέρουν βέβαια και όσοι παρέλαβαν και αποδέχτηκαν τους πλαστούς τίτλους σπουδών, δηλαδή, οι διορισμένοι από την κομματοκρατία διευθυντάδες και προϊστάμενοι οι οποίοι υπηρετούν πάντα τις εντολές της καθεστηκυίας τάξης.
Σήμερα, που η κατάσταση στο Δημόσιο έχει φτάσει στο απροχώρητο, οι "μαϊμού" πτυχιούχοι παρουσιάζονται ως μια έτοιμη ευκαιρία για να ικανοποιηθεί και η Τρόικα που ζητάει επίμονα απολύσεις.
Βέβαια, μαζί με την Τρόικα θα ικανοποιηθούν και οι έντιμοι δημόσιοι υπάλληλοι που έχουν σπουδάσει πραγματικά και έχουν αυθεντικά πτυχία και μεταπτυχιακούς τίτλους, οι οποίοι επί χρόνια υφίσταντο την αδικία να τους προσπερνούν επιτήδειοι και κάθε λογής απατεώνες.
Στο τέλος ικανοποίηση θα νοιώσει και η "έντιμη κοινωνία" αφού, έστω και με το στανιό, τιμωρούνται τα λαμόγια που ισοπέδωναν χωρίς αιδώ και με απύθμενο θράσος κάθε προσπάθεια ορθολογισμού και στοιχειώδους αξιοκρατίας σε αυτό τον τόπο.
ΥΓ) Αυτοί που θα συνεχίσουν απτόητοι το έργο τους και τη "μαϊμού" διατριβή τους είναι οι χαμαιλέοντες εκπρόσωποι της κομματοκρατίας οι οποίοι προσαρμόζονται ανάλογα με τις περιστάσεις και λειτουργούν εξ ορισμού ως σωτήρες μας, ορμώμενοι πάντα από ιστορικές αναγκαιότητες...
ΥΓ2) Θα έχει ενδιαφέρον να γίνει γνωστός ο πραγματικός αριθμός των "μαϊμού" πτυχιούχων για να αντιληφθούμε και το μέγεθος της διαφθοράς. Ίσως η έκπληξη να είναι πολύ μεγάλη...
- Λεπτομέρειες
- Γράφτηκε από τον/την Δ.Τ.
- Κατηγορία: Επικαιρότητα
Με τα όπλα της αγανάκτησης και της λογικής ο Θάνος Τζήμερος υπερασπίζεται με άρθρο του στο marketnews.gr τον τέως πρόεδρο του ΤΑΙΠΕΔ, Δημήτρη Σταυρίδη, ο οποίος ταξίδευσε για την Κεφαλονιά με το ιδιωτικό αεροπλάνο του επιχειρηματία, Δημήτρη Μελισσανίδη στον οποίο είχε προηγουμένως "πουλήσει" τον ΟΠΑΠ.
Ένα ταξίδι, "αφελές", "παράτολμο" ή "επιπόλαιο" το οποίο οδήγησε τον Δημήτρη Σταυρίδη στην παραίτηση λόγω προσβολής της "φαινομενικής τιμιότητας", μιας αξίας που διατηρούν οι εξουσίες από την εποχή της "γυναίκας του Καίσαρα".
Η αναδημοσίευση του άρθρου αυτού έχει σκοπό να προκαλέσει τον αντίλογο, την άλλη άποψη που θα ανατρέπει τη λογική Τζήμερου.
Την άποψη των, κατά Τζήμερο, "υποκριτών ηθικολόγων" οι οποίοι σιωπούν όταν πρέπει να μιλήσουν για τα πραγματικά προβλήματα και ξεσπαθώνουν όταν μια υπόθεση διαθέτει προκλητική θεωρία.
Ο Τζήμερος προκαλεί την άποψη των "κομπλεξικών Ελλήνων" που δίνουν σκληρές μάχες για το φαίνεσθαι αλλά δεν κουνάνε το δαχτυλάκι τους για την ουσία.
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο:
Το ρητό με τη γυναίκα του Καίσαρα είναι ίσως το πιο «παιγμένο» στην Ελλάδα της κρίσης. Περίεργο, για μια χώρα που παράγει με τη σέσουλα και Καίσαρες και κουμπάρους του Καίσαρα και ανήψια και κολλητούς,και γκόμενες του Καίσαρα που είναι καραμπινάτα λαμόγια. Και δεν κάνουν καμία προσπάθεια να το κρύψουν.
Αλλά με τη γυναίκα του Καίσαρα έχουμε ιδιαίτερη ευαισθησία. Όπως και με το "φαίνεται", ξεχνώντας, βέβαια, πως προϋπόθεση για να μας ενδιαφέρει το "φαίνεται" είναι να προϋπάρχει το "είναι".
Ας πάμε, όμως, λίγο πίσω. Ο Σταυρίδης δέχθηκε τη θέση του προέδρου του ΤΑΙΠΕΔ. Γιατί το έκανε; Γιατί πιστεύει, εδώ και χρόνια, στην αξία των μεταρρυθμίσεων. Δεν τις ανακάλυψε χτες, ούτε του τις έμαθε η Τρόικα. Δεν το έκανε για την "καρέκλα". Από καρέκλες ο Σταυρίδης, να φαν κι οι κότες. Πρόεδρος ή Διευθύνων Σύμβουλος σε ένα σωρό εταιρείες: στη Lavipharm, στην "Αιγαίον", στα Τσιμέντα Ηρακλής στα Ελληνικά Πετρέλαια, στα Διυλιστήρια Ασπροπύργου, στην
Αλλά έχει και ευαισθησίες για το περιβάλλον και τους συνεργάτες του: για 3 συνεχόμενες χρονιές (2007, 2008, 2009) η Piscines Ideales αναγνωρίστηκε ως η καλύτερη εταιρεία για να εργάζεται κανείς (Best Workplace) στην Ελλάδα και μέσα στις 10 καλύτερες της Ευρώπης. Το 2009 βγήκε πρώτη και στην Ευρώπη. Το 2006 ο manager Σταυρίδης πήρε το Βραβείο του Έλληνα Quality Leader of the Year από τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Ποιότητας. Αν προσθέσεις τις σπουδές στο Πολυτεχνείο της Ζυρίχης, τα μεταπτυχιακά και τις 5 ξένες γλώσσες που μιλάει, ο Σταυρίδης είναι ο ιδανικός χαρακτήρας για να τον μισούν οι Έλληνες κομπλεξικοί. Οι "αριστεροί", γιατί τους χαλάει την πιάτσα. Μα να ψηφίσουν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι την εταιρ εία του (τους) ως το καλύτερο εργασιακό περιβάλλον για να ζει κανείς; Πού είναι ο ανάλγητος επιχειρηματίας που τους μαθαίναν στην καθοδήγηση; Αλλά και τα παιδιά του δεξιού κομματικού ή του ακαδημαϊκού σωλήνα έχουν κάθε λόγο να μην τον "πάνε": δεν έχουν κάνει ούτε το ένα εκατοστό απ' όσα έχει κάνει στη ζωή του. Στουρνάρες και Μηταράκηδες ο Σταυρίδης τους τρώει για ορεκτικό και του φαίνονται και άνοστοι.
Πουλήθηκε λοιπόν το 33% του ΟΠΑΠ και ήρθε ο Σταυρίδης από την Κεφαλλονιά,την πατρίδα της γυναίκας του όπου έκανε διακοπές, για να είναι στην τελετή υπογραφής των συμβολαίων. Και φεύγοντας του λέει ο αγοραστής: "πετάω για Γαλλία και θα σταματήσω στην Κεφαλλονιά για καύσιμα. Έχω θέσεις, έρχεσαι;" Τι θα έπρεπε να πει ο Σταυρίδης; "Όχι, γιατί δεν κάνει να μας δουν στο ίδιο αεροπλάνο;" Αν ήθελε να κάνει λαμογιά θα περίμενε το δρομολόγιο Αθήνα – Κεφαλλονιά για να... εκδηλωθεί; Δεν μπορούσε να συναντηθεί στο σπίτι του με τον οποιονδήποτε και να κανονίσουν οτιδήποτε; Όσοι κατάκλεψαν την Ελλάδα, εν κρυπτώ και παραβύστω δεν κανόνιζαν τη μίζα; Στη ζούλα δεν έστηναν τις οff-shore; Σε pampers δεν κουβαλούσαν τον παρά; Έκανε λοιπόν ο Σταυρίδης ό,τι θα έκανε οποιοσδήποτε ακομπλεξάριστος άνθρωπος που πιστεύει ότι «καθαρός ουρανός αστραπές δεν φοβάται». Τράβηξε και μία φωτογραφία με το κινητό και την έστειλε ο ίδιος σε μια τοπική εφημερίδα. Αυτοκαρφώθηκε δηλαδή!
Κι όλα τα λαμόγια ολκής, όλοι οι βουτηγμενοι στο βούρκο της διαπλοκής, όλοι οι ανίκανοι, οι άσχετοι, οι εμπαθείς, έπεσαν να τον φάνε. Ως "καθαρή ομολογία της βρόμικης σχέσης μεταξύ της μνημονιακής κυβέρνησης και επιχειρηματικών συμφερόντων" είδαν το δρομολόγιο Αθήνα – Κεφαλλονιά οι παρανοϊκοί του ΣΥΡΙΖΑ. Ο Παπαδημούλης είπε ότι δεν αρκεί η εκδίωξη του Σταυρίδη αλλά πρέπει να εκδιωχθούν και αυτοί που τον τοποθέτησαν στη θέση αυτή, προφανώς για να έρθει στην εξουσία ο Παπαδημούλης με τον Ζίζεκ, να τα εθνικοποιήσουν ξανά όλα, για να διορίσουν τους άλλους 100.000 κομματικούς του πρώην βαθέος ΠΑΣΟΚ που τους έχουν στο "περίμενε". Ως θέμα "ηθικής τάξης" χαρακτήρισε το δρομολόγιο η κυβέρνηση. Οι απατεώνες που παίζαν δυο χρόνια κρυφτό με τη λίστα Λαγκάρντ, οι υπεξαιρέτες δισεκατομμυρίων ευρώ, είδαν στο εισιτήριο Αθήνα – Κεφαλλονιά που γλύτωσε το ζεύγος Σταυρίδη τη χαμένη τιμή του πολιτικού συναφιού τους.
Και οι σχολιαστές των ΜΜΕ, που τόσα χρόνια ήταν (και εξακολουθούν να είναι) στο μισθολόγιο και εταιρειών και κομμάτων και μυστικών και φανερών υπηρεσιών, θυμήθηκαν ξανά τη γυναίκα του Καίσαρα. Η υποκρισία σε όλο της το μεγαλείο! Η διπλή ζωή μιας κοινωνίας που έχει ξεχάσει την ουσία και παίζει μόνο επικοινωνιακά παιχνίδια! Η ξεφτίλα ενός πολιτισμού που ποντάρει όλα τα λεφτά στο "φαίνεσθαι" και αγνοεί το "είναι"! Ακόμα και οι "μεταρρυθμιστές" πολιτικοί φίλοι του Σταυρίδη λούφαξαν. Έχει κόστος να πας κόντρα στον λαϊκισμό.
Ε, λοιπόν όχι! Πολύ καλά έκανε και πέταξε με το αεροπλάνο του Μελισσανίδη. Γιατί δεν είναι η πρώτη φορά ούτε θα είναι η τελευταία που πετάει με ιδιωτικό αεροσκάφος ο Σταυρίδης. Και γιατί καλό είναι όσοι διαχειρίζονται Δημόσια περιουσία να βγάζουν οι ίδιοι φωτογραφία με τις "διαδρομές" τους και να τις στέλνουν οι ίδιοι στις εφημερίδες. Αν δηλαδή δεν ήταν αεροπλάνο για Κεφαλλονιά αλλά αυτοκίνητο για Φιλοθέη θα γίνονταν αυτός ο κακός χαμός; Και γιατί, τέλος, κανένα πολιτικό μήνυμα και κανένα ηθικό θέμα δεν υπάρχει σε ένα τέτοιο δρομολόγιο εκτός αν θες σώνει και καλά να το κατασκευάσεις.
Ξέρω τι σκέφτεστε. Πώς έφτασε ο Μελισσανίδης από τη σχολή οδηγών να έχει πλοία και εταιρείες και αεροπλάνα και να αγοράζει τον
; Γιατί η Δικαιοσύνη δεν έχει διερευνήσει τα όσα κατά καιρούς ακούγονται για τις δουλειές του με τα πετρέλαια; Σωστά το σκέφτεστε, αλλά δεν είναι δουλειά του Σταυρίδη να απαντήσει. Το νέο αφεντικό του ΟΠΑΠ έφτασε εκεί που έφτασε όπως έφτασαν όλοι όσοι έφτασαν εκεί που έφτασαν στη μαγική χώρα που λέγεται Ελλάδα. Να το ψάξουμε σε βάθος; Να το ψάξουμε. Αλλά δεν είναι δουλειά του Σταυρίδη να το ψάξει. Κι αν δεν κάνω λάθος, αυτούς που δεν το έψαξαν, ψήφισε ο ελληνικός λαός.
Ναι, υπάρχουν πολλά ερωτήματα για την πώληση του ΟΠΑΠ
. Πώς καταλήξαμε να υπάρχει μόνο μία προσφορά; Γιατί ο ΟΠΑΠ υπέγραψε, στο παρά πέντε πριν πουληθεί, συμφωνίες με εταιρίες συμφερόντων άλλου μεγιστάνα, που δεσμεύουν τη νέα ιδιοκτησία; Ποιο είναι, τελικά, το μοντέλο με το οποίο θα γίνονται οι αποκρατικοποιήσεις;
Ούτε σ' αυτά είναι δουλειά του Σταυρίδη να απαντήσει. Αυτό που καταλαβαίνει κι ένα μικρό παιδί είναι ότι οι φατρίες του κυβερνητικού τσίρκου προσπαθούν να προωθήσουν η κάθε μία τα δικά της συμφέροντα και τους δικούς της κολλητούς. Αλλά ο Σταυρίδης δεν ήταν διαιτητής των φατριών. Το ΤΑΙΠΕΔ έχει τεχνικό ρόλο, όχι πολιτικό. Έχει μια περιουσία και πρέπει να την πουλήσει στην καλύτερη δυνατή τιμή και με τους πιο συμφέροντες όρους για το Δημόσιο. Αυτό είναι μόνο. Όμως αυτό το "μόνο" ήδη είναι πολύ. Η Δημόσια Περιουσία είναι από τα πιο μπλεγμένα πράγματα στο Σύμπαν, τα συμφέροντα τεράστια και δεν υπάρχει περίπτωση να μην σε κατηγορήσουν ό,τι και να κάνεις, δεν πα' νάσαι η Αγία Τερέζα. Κι ο Σταυρίδης αυτή την δουλειά ανέλαβε. Την έκανε καλά; Την έκανε μέτρια; Δεν ξέρω. Ξέρω όμως ότι οι απαντήσεις σ' αυτά τα ερωτήματα είναι επίσης τεχνικής φύσης. Και δεν βρίσκονται σε κανένα δρομολόγιο κανενός αεροπλάνου.
Είμαι, όπως ξέρετε, επαγγελματίας της επικοινωνίας. Κι έχω συμφέρον να ευλογάω τα γένια μου. Όμως, όχι! Το να υποκαθιστά η επικοινωνία την ουσία είναι διαστροφή. Στην πολιτική είναι τραγωδία. Είναι η αναγωγή της υποκρισίας σε εθνικό ήθος. Η επικοινωνία θέλει από πίσω της προϊόν. Αν πάψουμε να ενδιαφερόμαστε για το προϊόν και στρέφουμε όλη μας την προσοχή στην επικοινωνία του, έχουμε εμείς το πρόβλημα. Μεγάλο πρόβλημα. Τόσο, που καμία επικοινωνία δεν μπορεί να μας σώσει. Ίσως και κανένας εσταυρωμένος".
ΥΓ) Στο μεταξύ έτσι απάντησε ο κ. Σταυρίδης για τη διευκόλυνση του Μελισσανίδη:
«Καθόλου δεν μετάνιωσα, κάθε άλλο μάλιστα, ότι κάνω είναι με απόλυτη διαφάνεια και έχει μια πρακτικότητα. Ήταν επιλογή μου, όχι ελαφρότητα, να δεχθώ τη μεταφορά με το αεροπλάνο του Μελισσανίδη. Θέλω να είμαι διαφανέστατος και να μην ντρέπομαι γι’ αυτό που κάνω. Δε θα γίνω μοναχός στα καλά καθούμενα επειδή πήρα τη θέση του προέδρου του ΤΑΙΠΕΔ. Ήμουν πρόεδρος της Λέσχης Επιχειρηματικότητας, έχω εγκάρδιες σχέσεις με όλους αυτούς τους επιχειρηματίες»
Σελίδα 191 από 289