- Λεπτομέρειες
- Γράφτηκε από τον/την Ρεπόρτερ
- Κατηγορία: Επικαιρότητα
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ
ΕΤΕΡ:Η συγγνώμη, η εργατική του συνείδηση και το επαναστατικό του μανιφέστο
συγγνώμη: «η συγκατάθεση, η επιείκεια που ζητάει κάποιος για να του συγχωρεθεί ένα σφάλμα που διέπραξε, μια άπρεπη ή άστοχη ενέργεια ή συμπεριφορά». Λεξικό ΑΠΘ/ «Η έκφραση της μετάνοιας κάποιου για λόγο ή πράξη του εις βάρος άλλου».Λεξικό Μπαμπινιώτη.
ειρωνεία : 1α. «περιφρονητικός ή υποτιμητικός αστεϊσμός, εμπαιγμός, χλευασμός ή σαρκασμός σε βάρος άλλου τον οποίο εκφράζει κάποιος με τη διατύπωση μιας γνώμης ή με την έκφραση ενός συναισθήματος διαφορετικών ή αντίθετων από αυτό που νομίζει ή αισθάνεται. β. σχήμα λόγου κατά το οποίο ένας ομιλητής χρησιμοποιεί λέξεις ή φράσεις με περιεχόμενο εντελώς αντίθετο από αυτό που εννοεί, για να χλευάσει ή να περιπαίξει, να ψέξει, να εκφράσει έντονη αγανάκτηση κτλ.»Λεξικό ΑΠΘ/ 1. η χρήση τού λόγου κατά τέτοιον τρόπο, ώστε το αποδιδόμενο νόημα να αντιτίθεται στο κυριολεκτικό». Λεξικό Μπαμπινιώτη.
Όποιος άκουσε την εκπομπή του κυρίου Αρβανίτη της 8ης Οκτωβρίου από την συχνότητα του «Κόκκινο», στην οποία υποτίθεται ότι ζήτησε συγγνώμη για τους επανειλημμένους χαρακτηρισμούς ως εκβιαστικής της απεργίας που είχε εξαγγείλει η ΕΤΕΡ στον εν λόγω ραδιοσταθμό, καταλαβαίνει ασφαλώς γιατί χρειάστηκε να ανατρέξουμε στα πιο πάνω έγκυρα Λεξικά της Νέας Ελληνικής, προκειμένου να γίνει μια απαραίτητη αποσαφήνιση όρων. Καταλαβαίνει επίσης ποιο από τα δύο λήμματα αντιστοιχεί στα όσα είπε σχετικά ο κύριος Αρβανίτης.
Αφού ξεκαθάρισε ότι ζητά συγγνώμη όχι επειδή πιστεύει ότι έσφαλε, αλλά ούτε λίγο ούτε πολύ επειδή όλοι του λένε ότι έτσι πρέπει να κάνει, στη συνέχεια χρησιμοποίησε για να αναπτύξει τις θέσεις του μια συγκαλυμμένη (και μερικές φορές λιγότερο συγκαλυμμένη) ειρωνεία προς την ΕΤΕΡ και όχι μόνο. Είναι προφανές ότι ο τρόπος με τον οποίο ο καθένας επιλέγει να εκφραστεί συνιστά αυτονόητο και αποκλειστικό δικαίωμά του. Απλώς επειδή εμείς δεν έχουμε το προνόμιο να μιλάμε από μικροφώνου, προβαίνουμε σε αυτή την, επίσης αυτονόητη, αποσαφήνιση όρων.
Θα σταθούμε μόνο σε δύο σημεία, όπου αίρεται η ειρωνεία και ευθέως αυτοακυρώνεται η δήθεν συγγνώμη. Το πρώτο:
Η απεργία είναι εκβιασμός, απαντά ο κύριος Αρβανίτης. Κάθε απεργία. Εξ ορισμού και a priori. Αλλά είναι ΟΚ να εκβιάζουν οι εργαζόμενοι τους «κακούς» εργοδότες, όχι όμως και τους «καλούς». Να παραπέμψουμε ξανά στους πρώτους (αλλά και στους δεύτερους και τρίτους) διδάξαντες αυτής της θεωρίας; Παραπέμπουμε. Και σε αυτούς και στους σημερινούς διαπρύσιους υποστηρικτές της. Πέρα όμως από αυτό, αποκαλύπτεται έτσι το βαθύ χάσμα μεταξύ δύο διαμετρικά αντίθετων αντιλήψεων. Αν οι εργαζόμενοι που απεργούν εκβιάζουν, τότε εκβιάζει και ο σπιτονοικοκύρης που ζητά να εισπράξει τα νοίκια του και το σούπερ-μάρκετ, όπως και κάθε άλλο κατάστημα, που απαιτεί να πληρώσει ο πελάτης για τα είδη που αγόρασε, και η πολυκατοικία που θέλει τα κοινόχρηστα και οι οργανισμοί κοινής ωφέλειας που παρέχουν τα κοινωνικά αγαθά έναντι αντιτίμου και το κράτος (το κάθε κράτος) που φορολογεί τους πολίτες του και η αντιπολίτευση (η κάθε αντιπολίτευση) που διαδηλώνει δυσχεραίνοντας την κυκλοφορία και την λειτουργία της αγοράς. Επομένως οι επί δύο μήνες απλήρωτοι εργαζόμενοι του ραδιοσταθμού είχαν υποστεί μια ολόκληρη σειρά παρόμοιων «εκβιασμών», πριν φτάσουν στο σημείο και αυτοί να «εκβιάσουν». Το μείζον όμως σε προσεγγίσεις, όπως αυτή του κυρίου Αρβανίτη, είναι άλλο: Με αυτή τη λογική οι κοινωνικές σχέσεις στο σύνολό τους δεν είναι παρά μια αλληλουχία εκβιασμών, εκβιαστών και εκβιαζόμενων. Χωρίς να αιθεροβατούμε, θεωρούμε ότι αυτός ο λεκτικά παιγνιώδης πλην αμιγώς νεοφιλελεύθερος κυνισμός δεν αποτυπώνει ούτε καν την εικόνα της σημερινής κοινωνικής πραγματικότητας, πόσω μάλλον την εικόνα της κοινωνίας, όπως την οραματίζεται και την πραγματώνει η Αριστερά. Αν λοιπόν ο κύριος Αρβανίτης προσπάθησε χθες να πείσει (ποιους;) ότι η αριστερή του πλευρά επικράτησε της νεοφιλελεύθερης, μάλλον δεν τα κατάφερε. Όσο για τις αγωνιστικές του περγαμηνές από τη θητεία του στην ΕΡΤ, τις οποίες επικαλέστηκε, θα ήταν ίσως προτιμότερο να αφήσει σε άλλους το έργο του εγκωμιασμού τους και να μην τις αποδυναμώνει με περιαυτολογικές αναφορές. Είναι εξάλλου γνωστό ότι τα στερνά τιμούν τα πρώτα.
Το δεύτερο σημείο που θα σταθούμε είναι η έντονη συναισθηματική φόρτιση του κυρίου Αρβανίτη , εξαιτίας του γεγονότος ότι οι υπόλοιποι, πλην των τεχνικών, εργαζόμενοι του «Κόκκινο» παραμένουν απλήρωτοι. Τόσο έντονη που τον κάνει να ξεχνά ακόμα και τα στοιχειώδη: το ότι για παράδειγμα είναι ο διευθυντής του ραδιοσταθμού (http://stokokkino.gr/article/13/Tautotita), όσο και αν το αρνείται. Αλλιώς δεν θα υπέγραφε αναλαμβάνοντας την ευθύνη χρονοδιαγράμματος αποπληρωμής δεδουλευμένων εργαζομένων. Ή πάλι το ότι η ΕΤΕΡ είναι κλαδικό σωματείο και εκπροσωπεί τους τεχνικούς της ραδιοφωνίας. Επομένως μπορεί να στηρίξει κινητοποιήσεις των αδελφών Ενώσεων για τα μέλη τους αν εκδηλωθούν ˗ το έχουμε κάνει πολλές φορές ˗ μπορεί να ενδιαφέρεται και να εύχεται να πληρώνονται όλοι οι εργαζόμενοι της γης, εκ του καταστατικού της όμως μόνο για τους τεχνικούς της ραδιοφωνίας μπορεί να κηρύσσει κινητοποιήσεις. Και για να μιλήσουμε κυριολεκτικά και χωρίς περιστροφές: αυτά δεν τα εξηγούμε για τον κύριο Αρβανίτη και τους φίλους του στα ΜΜΕ, οι οποίοι τα γνωρίζουν άριστα, τα εξηγούμε για τον απλό αναγνώστη της ανακοίνωσης και ακροατή των όσων έχει πει ο κύριος Αρβανίτης και οι θιασώτες της επιχειρηματολογίας του. Εμείς λοιπόν για τους υπόλοιπους απλήρωτους εργαζόμενους, κύριε Αρβανίτη, δυστυχώς δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι. Εντελλόμαστε μόνο για τα μέλη μας. Σε αντίθεση με σας που μπορείτε να τους πληρώσετε όλους. Αρκεί να το θέλετε. Και να είναι ανελαστική σας επιλογή την οποία αποφασίζετε πριν από κάθε άλλη μηνιαία σας επιλογή.
Αυτός είναι εξάλλου και ο πασιφανής λόγος για τον οποίο «δεν χτυπήσαμε την πόρτα της Κουμουνδούρου», όπως μας προτρέπετε. Να είστε σίγουρος ότι αν εκπροσωπούσαμε εργαζόμενους σε κόμμα, θα εκδηλώναμε εκεί την απεργία, αλλά η ΕΤΕΡ απεργεί στα ραδιόφωνα. Εκεί είναι ο χώρος εργασίας μας.
Ούτε «μάγκες» είμαστε λοιπόν, όπως μας χαρακτηρίζετε, ούτε μαγκιές κάνουμε, ούτε καταλαβαίνουμε τι εννοείτε λέγοντας «στις δουλειές που έχουμε μαζέψει». Συνδικαλισμό κάνουμε και υπερασπιζόμαστε τα μέλη μας. Από την Τετάρτη 1-10-2014 σας ενημερώσαμε για την επικείμενη απεργία μας, επειδή χρωστούσατε 2 μήνες στους εργαζόμενους τεχνικούς μέλη μας. Η απεργία θα γινόταν στις 6-10-2014 και σας καλούσαμε να παραστείτε στον ΟΜΕΔ και να μας δώσετε ένα χρονοδιάγραμμα αποπληρωμής. Αν θυμάστε σας πήραμε και τηλέφωνο και μας ενθαρρύνατε να κάνουμε απεργία ως μέτρο πίεσης, εσείς γνωρίζετε προς πού.
Τελειώνοντας και επειδή σε αυτούς τους πονηρούς καιρούς χρειάζεται να αναλύονται τα αυτονόητα, καθώς έχουν εκπαραθυρωθεί από τα εξωφρενικά, ξεκαθαρίζουμε σε συντρόφους και εχθρούς: απλήρωτος εργαζόμενος για μας σημαίνει εργαζόμενος σε κινητοποίηση, αν, όποτε, και όπως ο ίδιος αποφασίσει.
Οι διευκρινίσεις αυτές (που ξαναλέμε ότι απευθύνονται προς τους μη γνωρίζοντες) νομίζουμε ότι αρκούν. Είναι φανερό ότι ο κύριος Αρβανίτης εκκινεί από διαφορετική αφετηρία και έχει μια εντελώς διαφορετική αντίληψη από την ΕΤΕΡ για τα πράγματα. Εμείς λοιπόν δεν πρόκειται να επανέλθουμε στο θέμα. Εκείνο που προπάντων μας απασχολεί εξάλλου είναι να πληρώνονται οι εργαζόμενοι στην ώρα τους, ώστε να μην δημιουργούνται δυσεπίλυτα ή και αξεπέραστα προβλήματα στην καθημερινότητά τους.
Υ.Γ. Με τηλεπερσόνες που σοβαροφανώς αποφθέγγονται επί παντός επιστητού, δεν πρόκειται να ασχοληθούμε. Το κάνει εξάλλου καλύτερα από μας η σάτιρα.
- Λεπτομέρειες
- Γράφτηκε από τον/την Ρεπόρτερ
- Κατηγορία: Επικαιρότητα
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ - ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ
Αγαπητοί συνάδελφοι,
Στο πλαίσιο της συνεργασίας της ΕΣΗΕΑ με τον Διεθνή Οργανισμό CISV, σας αποστέλλουμε πρόσκληση, προκειμένου να παρακολουθήσετε ενημερωτική συνάντηση γονέων και παιδιών, που ενδιαφέρονται να συμμετάσχουν σε προγράμματα κατασκήνωσης και ανταλλαγής φιλοξενίας με συμμετοχή παιδιών από διάφορες χώρες. Τα προγράμματα απευθύνονται σε παιδιά από 11 ετών και άνω.
Η εκδήλωση θα γίνει το Σάββατο, 11 Οκτωβρίου 2014, στις 6 μ.μ., στην αίθουσα της ΕΣΗΕΑ «Γ. Καράντζας» (Ακαδημίας 20, 1ος όροφος).
Θα παρουσιαστούν εμπειρίες από παιδιά που συμμετείχαν το καλοκαίρι που μας πέρασε και θα ανακοινωθούν οι προσκλήσεις που έχει δεχτεί η Ελλάδα για το καλοκαίρι του 2015.
Το CISV (Children's International Summer Villages) είναι ένας διεθνής, μη κυβερνητικός οργανισμός, εθελοντικού και μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα, που ιδρύθηκε το 1951, στον απόηχο των συνεπειών του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου από την Αμερικανίδα παιδοψυχολόγο Dorris Allen (υποψήφια για Νόμπελ Ειρήνης 2000) όταν η Unesco κάλεσε τους σοφούς της εποχής και τους έθεσε το ερώτημα: «πώς θα γίνουν οι άνθρωποι φίλοι, για να μην κάνουν πολέμους;»
Το «CISV International» έχει αναγνωριστεί από την UNESCO ως «International Non Governmental Organization - NGO to operational relations with UNESCO» <http://erc.unesco.org/ong/en/directory/ListeONG.asp>). Τελεί, δηλαδή, σε σχέση επιχειρησιακής συνεργασίας τόσο με την Unesco όσο και με το Συμβούλιο της Ευρώπης.
Πλήρως ανεξάρτητο από κυβερνήσεις, κόμματα ή θρησκείες, συνεργάζεται με ανθρωπιστικούς φορείς, Δήμους, Σχολεία και Πανεπιστήμια σε όλον τον κόσμο. Παραρτήματά του υπάρχουν σε περισσότερες από 70 χώρες και στις πέντε ηπείρους του πλανήτη μας, η λειτουργία των οποίων στηρίζεται αποκλειστικά στην εθελοντική εργασία.
Το Ελληνικό τμήμα CISV Greece «Ελληνική Ένωση Διεθνών Θερινών Παιδικών Κατασκηνώσεων» έχει αναγνωριστεί ως «μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα σωματείο» από το Πρωτοδικείο Αθηνών με την απόφαση 2843/30-06-1986 και (τροποποίηση του καταστατικού) 1115/18-02-2004 (Δ.Ο.Υ Βύρωνα, ΑΦΜ 099117504).
Έκτοτε συμμετέχει ενεργά στα εκπαιδευτικά προγράμματα ανταλλαγής φιλοξενίας και τις διεθνείς κατασκηνώσεις του CISV International, δίνοντας τη δυνατότητα σε Ελληνόπουλα να γνωρίζουν ξένους πολιτισμούς, να μαθαίνουν να συνυπάρχουν ειρηνικά με παιδιά από χώρες διαφορετικών πολιτισμικών και θρησκευτικών παραδόσεων και να βιώνουν αξέχαστες εμπειρίες συμφιλίωσης και ομοψυχίας. Μέσα από δραστηριότητες, εκπονημένες βάσει παιδαγωγικών αρχών, τα παιδιά γνωρίζουν τα ήθη και τα έθιμα των διαφόρων λαών, τον τρόπο ζωής των οικογενειών, αποκτούν ηγετικές και επικοινωνιακές δεξιότητες, ενώ ανταλλάσσουν απόψεις τόσο για τα προβλήματα της καθημερινής τους ζωής, όσο και για τα θέματα που απασχολούν τη διεθνή κοινότητα, με την ελπίδα ότι θα υπερβούν τυχόν ξενοφοβικές απόψεις και προκαταλήψεις. Η συμμετοχή στα προγράμματα του CISV εκτιμάται ως εξαιρετικό προσόν στην αναζήτηση εργασίας και πολλά μέλη μας, ήδη εργάζονται σε μεγάλους διεθνείς οργανισμούς.
Χάρη στην ακούραστη δράση των Ελλήνων εθελοντών - στην πλειονότητά τους εκπαιδευτικών όλων των βαθμίδων - η χώρα μας έχει μια αξιοπρεπή διεθνή εκπροσώπηση, ενώ τα Ελληνόπουλα και τα ξένα παιδιά που έρχονται σ' επαφή μαζί τους αποτελούν τους «καλούς πρεσβευτές» της πατρίδας μας, που τόσο τους έχει ανάγκη.
Για περισσότερες πληροφορίες επισκεφθείτε την ιστοσελίδα: www.cisv.org <http://www.cisv.org/>
ΤΟ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ
- Λεπτομέρειες
- Γράφτηκε από τον/την Σχολιαστής
- Κατηγορία: Επικαιρότητα
Η Αρια Αγάτσα μεταξύ των πρώτων προσλήψεων στη ΝΕΡΙΤ...
Από τα έδρανα της πτέρυγας του ΠΑΣΟΚ και τις προεκλογικές μαζώξεις της Νέας Δημοκρατίας, η Άρια Αγάτσα κατοχύρωσε θέση μονιμότητας στη ΝΕΡΙΤ!
Το όνομά της, μαζί με άλλα 15 αθλητικών συντακτών, βρίσκεται στην πρώτη λίστα προσλήψεων της ΝΕΡΙΤ, η οποία δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως στις 17 Σεπτεμβρίου. Βέβαια, διατηρεί και την ιδιότητα της «συμβασιούχου» στη ΔΤ μέχρι την 1η Νοεμβρίου 2014, με την πρόσφατη ανανέωση των δίμηνων συμβάσεων.
Η λίστα πρόσληψης των 16 αθλητικών συντακτών υπεγράφη από τον Κυριάκο Μητσοτάκη και με τη σύμβαση αορίστου χρόνου θεωρούνται οι πρώτοι προσληφθέντες στη ΝΕΡΙΤ.
Εκτός από την πρώην βουλευτή του ΠΑΣΟΚ και υποψήφια της ΝΔ Ά. Αγάτσα, θέση μόνιμου έχουν οι.. Βασιλική Σπύρου, Αντώνης Λαγός, Βαγγέλης Ιωάννου, Γιάννης Δάρας, Περικλής Μακρής, Νίκος Γιαννόπουλος, Δημήτρης Μαλισιώβας, Παναγιώτης Σαμαράς, Ηλίας Παπαϊωάννου, Χρήστος Κοντός, Μιχάλης Λαδόπουλος, Νίκος Γκομώλης, Αντώνης Τζαβάρας, Ελένη Μπουζαλά και Κατερίνα Αναστασοπούλου.
Πηγή: Typologies.gr
ΥΓ) Ως ανηψιά βουλευτή και υπουργού (Αλέξανδρος Ακριβάκης) έμαθε καλά τα μυστικά της ιδιοκτησιακής και οικογενειοκρατικής διάρθρωσης των κρατικών οργανισμών και ξέρει να κάνει τις σωστές κινήσεις. Έμαθε να διαβάζει το "παιχνίδι" και πρόλαβε να εκλεγεί βουλευτής με το ΠΑΣΟΚ, ενώ όταν είδε ότι η ομάδα του Κινήματος δεν τραβάει έκανε μεταγραφή της τελευταίας στιγμής στη Νέα Δημοκρατία.
Παρόλο που με τη νέα ομάδα δεν πρόλαβε να ξαναεκλεγεί οι κόποι της δεν πήγαν χαμένοι αφού η θέση της στη κρατική ή δημόσια τηλεόραση όπως αποκαλείται πιο κομψά την περίμενε και προσελήφθη με "αξιοκρατικές διαδικασίες" πρώτη και καλύτερη.
- Λεπτομέρειες
- Γράφτηκε από τον/την Γιάννης Ράγκος
- Κατηγορία: Επικαιρότητα
Μια περίπτωση παραβίασης της επαγγελματικής δεοντολογίας
«[…] Ο δημοσιογράφος οφείλει:
α. Να σέβεται την προσωπικότητα των συναδέλφων του. Να μην εκτοξεύει εναντίον τους ασύστατες κατηγορίες και να αποφεύγει τις προσωπικές αντεγκλήσεις, δημόσια και στους χώρους εργασίας.
β. Να θεωρεί σοβαρότατη αντιεπαγγελματική πράξη κάθε λογοκλοπή.
γ. Να μην οικειοποιείται την εργασία συναδέλφων του. Να αναφέρει πάντοτε το όνομα του συντάκτη, του οποίου χρησιμοποιεί κείμενα ή αποσπάσματα κειμένων.
δ. Να μνημονεύει την πηγή των πληροφοριών, που έχουν ήδη δημοσιευθεί ή μεταδοθεί».
Αρχές δεοντολογίας του δημοσιογραφικού επαγγέλματος, άρθρο 6
Στο πολύ πρόσφατο τχ. 59 του περιοδικού HOT DOC (το οποίο έχει το «εντυπωσιακό» αλλά, κατά τη γνώμη μου, κάπως υπερφίαλο, ναρκισσιστικό και «διδακτικό» μότο «Η αλήθεια όπως είναι / Η δημοσιογραφία όπως πρέπει να είναι») δημοσιεύτηκε η δεύτερη συνέχεια έρευνας σχετικά με τη δράση του παραστρατιωτικού δικτύου «Κόκκινη Προβιά» (Επιχείρηση Stay Behind) στην Ελλάδα από τη δεκαετία του 1950 έως τουλάχιστον τις πρώτες μεταδικτατορικές δεκαετίες. Στο τεύχος αυτό περιλαμβανόταν και το δημοσίευμα με τίτλο «Γοργοπόταμος 1964: Ένα έγκλημα με Προβιά δυστυχήματος» (σελ. 40-45), που αναφερόταν στην υπόθεση της έκρηξης νάρκης κατά τη διάρκεια του πρώτου επίσημου εορτασμού του κατοχικού σαμποτάζ στις 29 Νοεμβρίου 1964, η οποία είχε ως (τραγικό) αποτέλεσμα το θάνατο 13 και των τραυματισμό δεκάδων άλλων πολιτών και επισήμως θεωρήθηκε ως δυστύχημα.
Το δημοσίευμα προκάλεσε το ιδιαίτερο ενδιαφέρον μου, καθώς από το 2000 κυκλοφορεί το βιβλίο μου «Η Νάρκη / Υπόθεση “Γοργοπόταμος-Νοέμβριος 1964”» (εκδόσεις Εντός), που αποτέλεσε το προϊόν πενταετούς (1994-1999) δημοσιογραφικής έρευνάς μου για το θέμα. Μάλιστα, μετά την κυκλοφορία του βιβλίου δημοσίευσα σε site και περιοδικά σχετικά ρεπορτάζ, ένα από τα οποία στο freelancers.gr, ήδη από τις 25 Νοεμβρίου 2003 (βλ. σχετικά εδώ), που έκτοτε έχει αναδημοσιευτεί σε αρκετά διαδικτυακά ΜΜΕ και blogs. 
Το δημοσίευμα του HOT DOC, παρά τα σημαντικά λάθη που έχει (όπως π.χ. ότι η έκρηξη της νάρκης σημειώθηκε στις 26 Νοεμβρίου 1964!), συνδέει -σωστά- το γεγονός της έκρηξης με την αποσταθεροποιητική δράση του δικτύου «Κόκκινη Προβιά», κάνοντας εκτενή αναφορά στην ετήσια προγραμματισμένη άσκηση καταδρομών «Ζευς», που πραγματοποιήθηκε τον Σεπτέμβριο του 1963 και στο «περιθώριο» της οποίας είναι εξαιρετικά πιθανό να τοποθετήθηκε η επίμαχη νάρκη. Το πρόβλημα ξεκινά από το γεγονός πως, στο δημοσίευμα, δεν υπάρχει η παραμικρή αναφορά στο βιβλίο μου, μολονότι ο συσχετισμός της έκρηξης της νάρκης στον Γοργοπόταμο με την «Άσκηση Ζευς» ήρθε στο φως της δημοσιότητας για πρώτη φορά μέσα από αυτό, με τη δημοσίευση άγνωστων έως τότε στρατιωτικών έγγραφων της περιόδου, καθώς και τριών ιδιαίτερα αποκαλυπτικών και τεκμηριωμένων μαρτυριών Ελλήνων αξιωματικών που συμμετείχαν στην εν λόγω άσκηση, μεταξύ των οποίων και του τότε λοχαγού Ηλία Μενενάκου, ο οποίος έχει δώσει συνέντευξη και στο περιοδικό. Με την ευκαιρία, υπογραμμίζω ότι από το 1964 και έως την έκδοση της «Νάρκης», ακόμα και όσοι υποστήριζαν την εκδοχή περί εγκληματικής ενέργειας (προβοκάτσιας) δεν είχαν προσκομίσει κανένα συγκεκριμένο στοιχείο για το πώς αυτή προετοιμάστηκε και πραγματοποιήθηκε, παρά μόνο γενικές και αόριστες «θεωρίες».
Γνώριζε την ύπαρξη του βιβλίου
Πριν από λίγα χρόνια, ο σημερινός εκδότης του HOT DOC συνάδελφος Κώστας Βαξεβάνης επικοινώνησε μαζί μου και αφού μου εξήγησε πως είχε διαβάσει το βιβλίο μου και γνώριζε τα στοιχεία που παρέθετα σε αυτό, με ενημέρωσε για την έρευνα που διεξήγαγε για την «Κόκκινη Προβιά» και ζήτησε ορισμένες περαιτέρω πληροφορίες για την υπόθεση του Γοργοποτάμου και τη σχέση της με το εν λόγω παραστρατιωτικό δίκτυο. Συνεπώς, έχω έναν ακόμα καίριο λόγο να πιστεύω βάσιμα πως όλες οι σχετικές αναφορές στο HOT DOC έχουν ως αφετηρία τα στοιχεία που πρωτοδημοσιεύτηκαν στη «Νάρκη». Παρόλα αυτά, στο 6σέλιδο άρθρο του περιοδικού για το θέμα, δεν γίνεται η παραμικρή αναφορά στο βιβλίο μου, ενώ τεχνηέντως αφήνεται η εντύπωση πως τα δημοσιευόμενα στοιχεία σχετικά με την «Άσκηση Ζευς», έχουν προκύψει από πρωτογενή έρευνα των συντακτών του.
Κατόπιν όλων αυτών, στις 15 Σεπτεμβρίου 2014 -τέσσερεις μέρες μετά την κυκλοφορία του τχ. 59- απέστειλα προς τον Κ. Βαξεβάνη mail (στο Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε., ηλεκτρονική διεύθυνση που αναγράφεται στην «ταυτότητα» του περιοδικού), στο οποίο αφού εξέθετα τα προαναφερόμενα γεγονότα, κατέληγα: «Πιστεύω ακράδαντα ότι ο σεβασμός στη δουλειά ενός συναδέλφου, αλλά κυρίως στους στοιχειώδεις κανόνες της δημοσιογραφικής δεοντολογίας -την οποία συχνά και ορθώς κατά την άποψή μου επικαλείσαι- θα «επέβαλε» να έχει περιληφθεί στο δημοσίευμά σας σαφής αναφορά στο βιβλίο μου, όπως έχουν κάνει άλλοι δημοσιογράφοι σε πρόσφατα άρθρα τους για την υπόθεση […]. Για τους λόγους αυτούς, αναμένω -έστω και καθυστερημένα- μια επανόρθωση από τις στήλες του περιοδικού». Στο διάστημα που μεσολάβησε δεν έλαβα καμία (τηλεφωνική ή ηλεκτρονική) απάντηση και δεν έγινε κάποια αναφορά στο site koutipandoras.gr. Επιπλέον, διαπίστωσα ότι δεν έχει γίνει καμία σχετική διόρθωση ούτε στο νέο (αρ. 60) τεύχος του περιοδικού, το οποίο κυκλοφορεί από τις 25 Σεπτεμβρίου 2014 και έχει, μάλιστα, ως κεντρικό θέμα το «Φάκελο Κύπρου», με αναφορές -μεταξύ άλλων- στη συμμετοχή της «Κόκκινης Προβιάς» στο πραξικόπημα κατά του Μακαρίου, το 1974.
Έτσι, το συμπέρασμα βγαίνει αβίαστα: είναι εύκολο και «βολικό» να επικαλείται κάποιος τη δεοντολογία του επαγγέλματος, αλλά δύσκολο να την εφαρμόζει με συνέπεια και υπευθυνότητα -ειδικά σε εποχές γενικευμένης, και όχι μόνον οικονομικής, κρίσης. Με άλλα λόγια, έχοντας εμπειρία σχεδόν 29 χρόνων στο επάγγελμα, μπορώ πλέον να ισχυριστώ σθεναρά ότι η στάση του HOT DOC στο συγκεκριμένο ζήτημα αποτελεί «υπόδειγμα» για τη «δημοσιογραφία όπως ΔΕΝ πρέπει να είναι»…
Γιάννης Ράγκος
* Ο Γιάννης Ράγκος είναι δημοσιογράφος και συγγραφέας, μέλος του Media Freelancers Club
Σελίδα 174 από 289