A+ A A-

Ο "γυαλάκιας" έβλεπε καλύτερα! (Βραζιλία-Γαλλία 0-1)

Η Γαλλία κέρδισε τη «μεγάλη» Βραζιλία και την απέκλεισε από τους «4» του Μουντιάλ γιατί είναι μία ομάδα με ισχυρή προσωπικότητα και περηφάνια!
Η Βραζιλία είναι μία ομάδα με τεράστιο ταλέντο αλλά έχασε από τη Γαλλία γιατί είχε ανώριμους και επιπόλαιους ηγέτες οι οποίοι, όπως συμβαίνει συνήθως, μπέρδεψαν την περηφάνια με την αλαζονεία.
Ο Ροναλντίνιο είναι ένα «μικρό παιδί» που δεν μπορεί να συγκριθεί σε τίποτα με την προσωπικότητα του Ζιντάν γι’ αυτό έπεσε στη λούμπα του «ψωνίσματος» και αντί να παίζει μπάλα έγινε νούμερο! (Διαφημίσεις, ζογκλερικές ανούσιες υπερβολές, μπλαζέ ύφος του στιλ «έλα μωρέ τώρα» κ.λπ.)
Οι Γάλλοι είχαν την εμπειρία της ήττας από το προηγούμενο Μουντιάλ είχαν εντρυφήσει πάνω στη μελαγχολία της αποτυχίας και δεν ήθελαν με τίποτα να ξαναζήσουν ένα τέτοιον εφιάλτη, γι’ αυτό ο προπονητής τους έπαιζε «σφιχτά» με έναν επιθετικό αλλά μεγάλο παίκτη (Τιερί Ανρί).
Οι Βραζιλιάνοι νόμιζαν ότι είχαν πάρει το Παγκόσμιο Κύπελλο από τα αποδυτήρια, αλλά δυστυχώς δεν είχαν τους ηγέτες που θα μπορούσαν να διαχειριστούν σωστά σε έναν μεγάλο αγώνα το τεράστιο ταλέντο που διαθέτουν.
Όμως, οι μεγάλοι παίκτες και οι μεγάλοι προπονητές, πρέπει να φαίνονται στους μεγάλους αγώνες.
Δυστυχώς για τους Βραζιλιάνους, ο προπονητής τους (Αλμπέρτο Παρέιρα) έκανε ένα αχρείαστο σημαντικό λάθος το οποίο εκμεταλλεύτηκαν άψογα οι Γάλλοι και τους δημιούργησαν συνεχή ρήγματα.
Οι Γάλλοι εκμεταλλεύτηκαν τη δεξιά αδύναμη πλευρά της Βραζιλίας (the weak side που λένε στο μπάσκετ) όπου ο κ. Παρέιρα είχε αναθέσει στον παικταρά αλλά 36άρη Καφού και έκαναν πάρτι με τις διεισδύσεις του Μαλουντά. Είναι απορίας άξιο και δείχνει την έλλειψη αποφασιστικότητας του Παρέιρα, γιατί προτιμήθηκε βασικός ο 36αρης Καφού από τον δαιμόνιο και πανέξυπνο Σισίνιο ο οποίος, σίγουρα ,θα ήταν λιγότερο ευάλωτος και θα είχε, αν μη τι άλλο, περισσότερες δυνάμεις από τον βετεράνο με τα τέσσερα Μουντιάλ στην πλάτη.
Ο Σισίνιο είχε, εξάλλου, αποδείξει στον αγώνα με την Γκάνα την κλάση του όταν έδωσε (με κεφαλιά!) την ασίστ πάσα για το γκολ του Ρονάλντο. Αλλά και χθες μετά την εισόδο του στα τελευταία λεπτά δημιούργησε πρόβλημα στη γαλλική άμυνα με τις επικίνδυνες σέντρες του.
Στον τομέα της ψυχολογίας η Βραζιλία ήταν σκέτη απογοήτευση! Πρώτη φορά είδαμε τη αυτοκράτειρα της στρογγυλής θεάς να παίζει τόσο παθητικό ποδόσφαιρο ( ιδιαίτερα στο Α’ ημίχρονο) και να περιμένει συνεχώς τον αντίπαλο λες και είναι ομαδούλα Β’ κατηγορίας! Η μεγάλη Βραζιλία δεν έκανε ούτε ένα συνδυασμό της προκοπής, ούτε μία ευκαιρία! Οι παικταράδες της δεν δημιούργησαν ούτε μία αξιόλογη φάση! Ήταν φανερή η έλλειψη δημιουργικής ψυχολογίας και ηγέτη! Ο Κακά περίμενε τον Ροναλντίνιο και ο Ροναλντίνιο τον Κακά, ενώ δίπλα τους «ζωγράφιζε» ο μεγάλος Ζινεντίν Ζιντάν που νόμιζες ότι τους έπαιζε για πλάκα!
Αυτά τα ματς είναι πολύ ωραία γιατί είναι διδακτικά για όλους και ιδιαίτερα για κάτι κοντόφθαλμους δημοσιογράφους, οι οποίοι πιάνονται από τα αποτελέσματα, κατόπιν εορτής, αναμασούν το αυτονόητο με ύφος ειδικών αναλυτών και αποχαυνώνουν συνεχώς την Κοινή Γνώμη!
Ανακεφαλαιώνοντας, θα πούμε ότι υπάρχουν ομάδες που έχουν παίκτες με ταλέντο αλλά είναι «λούζερς» π.χ. η Ισπανία, άλλες με τεράστιο ταλέντο π.χ. η σημερινή Βραζιλία που έχουν «ψωνιστεί», άλλες με εντυπωσιακή στοχοπροσήλωση στο αποτέλεσμα π.χ. η Ιταλία και άλλες όπως η Γαλλία, με προσωπικότητα και περηφάνια.
Οι Γάλλοι είπαν: «δεν φοβόμαστε τους βραζιλιάνους», «θα παίξουμε για τη νίκη» και το απέδειξαν. Τους αξίζουν συγχαρητήρια !
Βέβαια, στις εθνικές ομάδες μετράει πάρα πολύ ο προπονητής και για τις επιλογές του (εκλέκτορας γαρ) αλλά και για το κοουτσάρισμα αφού πολλοί αγώνες είναι νοκ αουτ.
Όμως και σε αυτό τον τομέα ο βραζιλιάνος Παρέιρα αποδείχτηκε κατώτερος των περιστάσεων και αναγκαστικά πήρε το μάθημά του από τον αποκαλούμενο απαξιωτικά από τον γαλλικό Τύπο "γυαλάκια" , Ρεϊμόν Ντομενέκ.
Απότι φάνηκε στο ματς Βραζιλία-Γαλλία, ο "γυαλάκιας" έβλεπε καλύτερα...

ΥΓ) Μάγκας είσαι όταν έχεις το θάρρος να εκτίθεσαι! Όταν πριν από τον αγώνα έχεις τα κότσια να πεις τη γνώμη σου για τον νικητή και τον ηττημένο και να υποστηρίξεις την άποψή σου ευθέως και χωρίς σου-ξου-μου-ξου!
Μάγκας είσαι όταν παίρνεις το ρίσκο της αποτυχίας! Οπουδήποτε! Στο ποδόσφαιρο, στον έρωτα, στο χρηματιστήριο, στη ζωή…
Τζάμπα μάγκας είσαι όταν κατόπιν εορτής κάνεις τον έξυπνο και γίνεσαι ουρά των νικητών για να κερδίσεις κάτι από τη λάμψη τους! Όπως κάτι πολιτικάντηδες που τρέχουν να φωτογραφηθούν με τους εκάστοτε θριαμβευτές για να κερδίσουν αναγνωρισιμότητα.
Όπως κάτι «δημοσιογράφοι» οι οποίοι ενώ ποτέ δεν αμφισβήτησαν την περίπτωση νίκης της Βραζιλίας επί των Τρικολόρ, μετά την ήττα της Σελεσάο δεν σταμάτησαν να εξυμνούν τη Γαλλία που λίγο πριν την αποκαλούσαν περίπου μπάζο!

* Στη φωτό ο εγκεφαλικός ηγέτης Ζινεντίν Ζιντάν, ο "γέρος" που έπαιζε για πλάκα με τα "παιδιά της σάμπας".

  • Γράφτηκε από τον/την Χρονογράφος
  • Κατηγορία: Επικαιρότητα

Σαν Σήμερα-Ο τελικός του Γουέμπλεϊ

Σαν σήμερα πριν από 35 χρόνια (2/6/1971) μία ελληνική ομάδα κατάφερε κάτι αδιανόητο για τα δεδομένα του ελληνικού ποδοσφαίρου. Έπαιξε στον τελικό του σημερινού Τσάμπιον Λιγκ, του τότε Κυπέλλου Πρωταθλητριών ομάδων Ευρώπης!
Ο Παναθηναϊκός με προπονητή τον "καλπάζοντα συνταγματάρχη" Φέρεντς Πούσκας πέρασε από τις "συμπληγάδες" και κατάφερε να αποκλείσει μεγάλες ομάδες όπως ήταν, η κάτοχος του Κυπέλλου Κυπελλούχων Σλόβαν Μπρατισλάβας, η πρωταθλήτρια Αγγλίας Έβερτον, ο Ερυθρός Αστέρας Βελιγραδίου.
Η "ομάδα των διανοουμένων" όπως την αποκάλεσαν τα ξένα ΜΜΕ επειδή είχε στις τάξεις της πολλούς επιστήμονες ( ο Καμάρας δικηγόρος, ο Σούρπης γιατρός, ο Βλάχος φοιτητής στο Πάντειο, ο Γραμμός στη Γυμναστική Ακαδημία κ.α.) με ηγέτη τον "στρατηγό" Μίμη Δομάζο συγκίνησε τους απανταχού Έλληνες σε μία περίοδο απαξίωσης της χώρας λόγω της δικτατορίας των "απριλιανών".
Ήταν τόσο μεγάλη η επιτυχία των "πράσινων" που ακόμη και ο πρόεδρος του "αιώνιου αντίπαλου" ο αείμνηστος εφοπλιστής Ν. Γουλανδρής τους έδωσε πριμ 250.000 δραχμές!
Στον τελικό επικράτησε 2-0 ο μεγάλος ¶γιαξ, του "μεγάλου" Γιόχαν Κρόιφ. Η ομάδα που έπαιζε το περίφημο "ολοκληρωτικό ποδόσφαιρο", δηλαδή το σύστημα που ελάχιστες ομάδες μπορούν να παίξουν, αφού δεν υπάρχουν τυποποιημένοι ρόλοι και όλοι οι παίκτες μπορούν να παίξουν παντού! Όσοι έχουν δει εκείνη την ομαδάρα θα θυμούνται ότι τρεις ακόμη και τέσσερις παίκτες της περικύκλωναν και "έπαιφταν" σαν καμικάζι πάνω στον αντίπαλο όταν είχε κατοχή της μπάλας και τον ανάγκαζαν να κάνει το λάθος. Ότι όλη η ομάδα του ¶ξιαξ θύμιζε ακορντεόν αφού "άνοιγε" και "έκλεινε" με εκπληκτική αρμονία και όλοι οι παίκτες της συμμετείχαν ή ήταν πάντα έτοιμοι να συμμετάσχουν στο παιχνίδι.
Ο Παναθηναϊκός είχε σταθεί πολύ καλά στο γήπεδο παρόλο που δέχτηκε γκολ -λίγο τυχερό με ανάποδη κεφαλιά του Βάν Ντάικ μόλις στο 5'-, αφού οι Ολλανδοί εξασφάλισαν τη νίκη στο 86' όταν πέτυχαν το δεύτερο τέρμα τους που ήταν αυτογκόλ, αφού η μπάλα χτύπησε πριν στα πόδια του Καψή.
Βέβαια, ο ¶γιαξ είχε χάσει πολλές ευκαιρίες, ιδιαίτερα με τον Κρόιφ που ήθελε να περάσει και τον τερματοφύλακα, αλλά ο Οικονομόπουλος του πήρε τρεις φορές τη "μπουκιά" από το στόμα.
Ο Παναθηναϊκός θα μπορούσε σε δύο περιπτώσεις (μία με τον Αντωνιάδη και μία με τον Καμάρα) να ισοφαρίσει μετά το 0-1 και να αλλάξει η μόρφή του αγώνα, αλλά δεν έχει σημασία.
Αυτό που μετράει είναι ότι μία ελληνική ομάδα έπαιξε στο μεγάλο τελικό, κάτι που καμία άλλη δεν έχει πετύχει μέχρι σήμερα και είναι πολύ δύσκολο να πετύχει στο μέλλον.


02-06-1971 FINALE
Ajax-Panathinaikos 2-0
Wembley Londοn
Ref:Taylor Jack spectators:83200

AJAX
Stuy Heinz, Suurbier Wim, Hulshoff Barry, Vasovic Velibor, Neeskens Johan, Rijnders Nico, Mühren Gerrie, Swart Sjaak, Dijk van Dick, Cruijff Johan, Keizer Piet
Coach:Michels Rinus
: Dijk van Dick (5), Haan Arie (86)

PANATHINAIKOS
Ekonomopoulos Panayotis, Tomaras Ionnais, Sourpis Fragiskos, Kamaras Aristidis, Vlachos George, Elefterakis Kostas, Domazos Dimitrios, Kapsis Anthimos, Grammos Charis, Antoniadis Antonis, Filakouris Totis
Coach:Puskas Ferenc

  • Γράφτηκε από τον/την Χρονογράφος
  • Κατηγορία: Επικαιρότητα

Με το μυαλό πουρέ

"Κι αν δεν έχω καθόλου λεφτά
Αρειανάρα τα πήρες κι' αυτά
Κι αν δεν έχω καθόλου μυαλό
Αρειανάρα μου σε αγαπώ".


Δεν χρειάζονται έρευνες ψυχολόγων ούτε μελέτες κοινωνιολόγων για να εξηγήσουν με επιστημονικούς όρους το φαινόμενο της συμπεριφοράς των οπαδών της ομάδας μπάσκετ του ¶ρη Θεσσαλονίκης.
Είναι απλά «Αρειανοί». Το καραβάνι της «τρέλας» και του πάθους.
Ενάντια σε κάθε μίζερη πολιτική και οικονομική συγκυρία οι οπαδοί, –όχι βέβαια μόνο του ¶ρη-, αντιπαρατάσσουν την ανάγκη της ανθρώπινης ψυχής για «υπέρβαση» με όχημα το πάθος και την αφοσίωση σε ένα αντικείμενο λατρείας.
Ο ¶ρης είναι «θρησκεία» και γι’ αυτό λατρεύεται.
Αυτοί που τον αγαπούν, έχουν τεράστια ανάγκη να υπερβούν τη μιζέρια της καθημερινότητας στην οποία τους εγκλωβίζουν, παρά τη θέλησή τους, οι κάθε λογής καρεκλοκένταυροι και «ξενέρωτοι» γραφειοκράτες της πολιτικής.
Ο ¶ρης είναι «όχημα» για να «φεύγεις», για να υπερβαίνεις τον αλλοτριωμένο εαυτό σου. Ο ¶ρης είναι τα «ρέστα» μας.
Γι’ αυτό είναι ωραίοι οι οπαδοί του ¶ρη και του κάθε ¶ρη.
Γιατί όποιος δεν κάνει καμία προσπάθεια να υπερβεί τον εαυτό του δεν ολοκληρώνεται ποτέ σαν άνθρωπος.


ΥΓ) Το πάθος και οι αναγκαίες παρεκτροπές των εκστασιασμένων οπαδών είναι μες το πρόγραμμα.
Είναι η επαναστατική δόνηση και είναι απόλυτα φυσιολογικό να προκαλούν το αντίστοιχο δέος στο καθεστώς της «πολιτικής ορθότητας».
Όπως ακριβώς η «τρελή» συμπεριφορά των ερωτευμένων ταρακουνάει την ωφελιμιστική ηρεμία των απανταχού «ξενέρωτων».
Για την ιστορία αναφέρουμε ότι η ομάδα μπάσκετ του ¶ρη έπαιξε χθες στον τελικό του ULEB CUP στο Σαρλερουά του Βελγίου μπροστά σε 5500 «τρελούς» οπαδούς της και έχασε (;) από τη Ντιναμό Μόσχας 73-60.


Η ζωή μου όλη είναι ένα τσιγάρο...

"Η ζωή μου όλη είναι ένα τσιγάρο που δεν το γουστάρω κι όμως το φουμάρω".
Κάποτε όμως το γούσταρες πολύ, γιατί είναι αγχολυτικό, το άτιμο. Κι ύστερα το κουβαλάς εύκολα μαζί σου όπου κι αν βρεθείς (ακόμη και στην κορυφή του βουνού ή στα βάθη του πελάγους). Και το ανάβεις πολύ εύκολα με μια απλή κίνηση. Και παίζει το ρόλο του κολλητού σου και είναι διαθέσιμο να ακούσει τις στενοχώριες σου και τους καημούς σου. Και πάει "ασορτί" με τον καφέ σου και το ποτό σου. Και πάει λέγοντας...
Όμως, όλα αυτά που σου δίνει στα παίρνει και με το παραπάνω. Το είπανε "φόρο βλακείας" γιατί πληρώνεις "αέρα κοπανιστό" ο οποίος ταυτόχρονα σε χρεώνει με τρομακτικά "πανωτόκια" στην υγεία σου. Λιγοστεύει τα χρόνια που μπορείς να ζήσεις και επιβαρύνει τις λειτουργίες του οργανισμού σου κάθε μέρα που το βάζεις στο στόμα σου.
Είναι, σίγουρα, ένα πάθος και όπως όλα τα πάθη, το πληρώνεις ακριβά.
Αν δεν μπορείς να το "κόψεις" , απόλαυσέ το.
Αλλά να ξέρεις ότι αν το "κόψεις", θα απολαύσεις τη ζωή σου καλύτερα από πριν.
Εσύ ξέρεις...

ΥΓ) 31 Μαϊου, Παγκόσμια ημέρα κατά του καπνίσματος.