A+ A A-

Η Ντόρα και το κόμμα της

 

Έγινε και η Ντόρα αρχηγός κόμματος! Καιρός ήταν...

Και μάλιστα φορέας του καινούργιου, διότι, όπως είπε,  έμαθε από την πολιτική που υπηρέτησε τόσα χρόνια και ωρίμασαν μέσα της νέες ιδέες!

Μίλησε για αξιοκρατία, συμμετοχή, δημοκρατικές διαδικασίες και τα γνωστά ανακυκλούμενα υλικά με τα οποία παρουσιάζονται οι νέοι "σωτήρες".

Στο γεμάτο γήπεδο του Μπάντμιντον, υπήρξαν και αρκετές φιγούρες παλαιών μη εκλεγμένων και άλλων διαγραμμένων βουλευτών οι οποίοι βρήκαν την ευκαιρία να "υπάρξουν" ή να συνεχίσουν να υπάρχουν μέσα από τη φιλοδοξία της Ντόρας, ελπίζοντας ότι μπορεί να ξαναβρεθούν αύριο στα έδρανα της Βουλής ή σε κάποιο άλλο πολιτικό πόστο.

Τι καινούργιο άραγε μπορεί να εκπροσωπήσει η Ντόρα Μπακογιάννη, όταν ο βίος και η πολιτεία της είναι φτιαγμένος από τα πιο συντηρητικά υλικά;

Όταν, όπου και να κοιτάξεις γύρω της υπάρχει η "αυλή" της και οι στενοί συγγενείς της;

Ποιες κοινωνικές δυνάμεις μπορεί να εμπιστευτούν το μέλλον τους στη Ντόρα Μπακογιάννη και για ποιο λόγο;

Ποιες μεταρρυθμίσεις μπορεί να υποστηρίξει η Ντόρα που να έχουν την υποστήριξη ενός σημαντικού μέρους της ελληνικής κοινωνίας, εκτός και πέρα από τα συμφέροντα των καθεστωτικών δυνάμεων;

Πώς είναι δυνατόν να πείσει μια προσπάθεια που είναι άκρως πολυσυλλεκτική με στόχο να μαζέψει απ' όπου μπορεί χωρίς σαφή ιδεολογικά σύνορα;

Σε όλα αυτά και πολλά άλλα ερωτήματα καλείται να απαντήσει η νέα αρχηγός της "Δημοκρατικής Συμμαχίας" στο προσεχές μέλλον όταν θα αναγκαστεί να πάρει θέση επί συγκεκριμένων πολιτικών και κοινωνικών ζητημάτων.

Μέχρι τώρα όλα ήταν πολύ πιο απλά για την κυρία Ντόρα Μπακογιάννη. Έπαιζε σε αγώνες επίδειξης με μικρό κόστος.

Τώρα  παίζει πλέον σε άλλο επίπεδο  και για να παραμείνει στην κατηγορία θέλει πολύ ιδρώτα.

Δεν αρκεί μόνο η εύνοια της διαιτησίας...


ΥΓ) Σε πρόσφατη ομιλία του, στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, ο καθηγητής Βασίλειος Μαρκεζίνης είπε ότι, δεν είναι δυνατόν ένας ή μία πολιτικός με σαράντα χρόνια στην πολιτική και με οικογενειακή παράδοση να μπαίνει στην "κολυμβήθρα του Σιλωάμ" και να λέει ότι τώρα "αναβαπτίστηκε" και "ανανεώθηκε".
Και κατέληξε:"Έχουν και οι πολιτικοί ημερομηνία λήξης"...
Δύσκολοι καιροί για τις πριγκίπησες, αλλά ίσως, γι' αυτό και μόνο γι' αυτό, αξίζουν την προσοχή μας...
Ίδωμεν!

Αυτοδιοικητικές εκλογές:καμπανάκι στο δικομματισμό

 

Τα αποτελέσματα του Β' γύρου των εκλογών για τους τοπικούς άρχοντες σηματοδότησαν μια ιδιαίτερη προειδοποίηση στο παρηκμασμένο από την έλλειψη ιδεών και προτάσεων καθεστώς του δικομματισμού.

Το αυξημένο ποσοστό της αποχής σε συνδυασμό με την αλλαγή στους "στοιχειωμένους" δήμους της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης, αλλά και άλλα στοιχεία σε επίπεδο περιφέρειας, έδειξαν ότι το εκλογικό σώμα αναζητεί πλέον διέξοδο ανανέωσης, την οποία δεν θα διστάσει να ενισχύσει απέναντι στα γνωστά εκβιαστικά διλλήματα του δικομματισμού που έχουν πλέον εξαντλήσει την αποτελεσματικότητά τους.

Η νίκη του Γιώργου Καμίνη στο δήμο των Αθηναίων ήταν απρόσμενη και αποτέλεσε την καταδίκη της καθεστωτικής αλαζονείας και του κενού πολιτικάντικου εντυπωσιασμού, ενώ και η επιτυχία του "αντισυμβατικού" Γιάννη Μπουτάρη στη Θεσσαλονίκη, ήταν προμήνυμα ότι τα "ψωμιά" της ιδεολογικής κυριαρχίας του συντηρητισμού και της σοβαροφάνειας λιγοστεύουν.

Οι "ιθαγενείς" δεν εντυπωσιάζονται πλέον εύκολα από τη λάμψη τηλεαστέρων ούτε χειραγωγούνται από τις απειλές των ιερατείων.

Η περιφρονητική αποχή δεν γνωρίζουμε πως θα εκτιμηθεί από τα επιτελεία των πυλώνων του πολιτικού συστήματος, είναι όμως ένα χοντρό "φτύσιμο" το οποίο δεν πρέπει να νομίσουν για βροχή.

Ούτε πρέπει να την υποβαθμίσουν ως προσωρινό και ιδιαίτερο χαρακτηριστικό που αύριο στις εθνικές εκλογές θα εκλείψει, γιατί μπορεί να βρεθούν μπροστά σε δυσάρεστες εκπλήξεις.

Ακόμη και η σημαντική άνοδος των ποσοσστών του ΚΚΕ δεν μπορεί να ερμηνευτεί ως  ένα απλό σημάδι διαμαρτυρίας.

Είναι γεγονός ότι τα ψέματα τελείωσαν και ότι βρισκόμαστε σε μια περίοδο επιτακτικών αλλαγών.

Το "ή αλλάζουμε ή βουλιάζουμε" δεν είναι πλέον ένα απλό σλόγκαν.

Είναι ανάγκη που διαπερνάει όλα τα μήκη και τα πλάτη του πολιτικού συστήματος.

 

 

 

 

 

 

  • Γράφτηκε από τον/την Ρεπόρτερ
  • Κατηγορία: Επικαιρότητα

Ερώτηση στη Βουλή για την "Απογευματινή"

Η περιπέτεια της "Απογευματινής" πέρασε και το κατώφλι της Βουλής με ερώτηση που κατέθεσε ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Παναγιώτης Λαφαζάνης:


ΕΡΩΤΗΣΗ

Προς την κα. Υπουργό Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης και τον κ. Υπουργό Πολιτισμού

Θέμα: Οι εξελίξεις στην εφημερίδα «ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ» και η άμεση ανάγκη προστασίας της απασχόλησης των εργαζομένων σε αυτή

Σε απεργιακές κινητοποιήσεις βρίσκονται οι 130 εργαζόμενοι στην εφημερίδα ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ στους οποίους για περισσότερο από τρεις μήνες η εργοδοσία δεν καταβάλλει δεδουλευμένα. Την περασμένη Δευτέρα ο ιδιοκτήτης της εφημερίδας  ανακοίνωσε αιφνιδιαστικά στην εκπρόσωπο των εργαζομένων ότι η «ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ» υπέβαλε αίτηση υπαγωγής στο άρθρο 99 του πτωχευτικού κώδικα. Η ΕΣΗΕΑ κήρυξε 48ωρη απεργία εκτιμώντας ότι «η κίνηση αυτή της εργοδοσίας είναι φανερό ότι αποσκοπεί στην απαλλαγή της από τις οφειλές που έχει και αποτελεί ένα ακόμα δείγμα του τρόπου με τον οποίο αντιλαμβάνεται τις υποχρεώσεις της απέναντι στην ενημέρωση και στους εργαζόμενους, τους οποίους αντιμετωπίζει ως αναλώσιμο είδος της επιχειρηματικής της δραστηριότητας».

Την ίδια ώρα το Δ.Σ. της ΠΟΕΣΥ θέτει γενικότερο θέμα για την πολιτική της κυβέρνησης στο χώρο του ΤΥΠΟΥ και των ΜΜΕ, καταγγέλλοντας ότι προωθείται η  κατεδάφιση του κοινωνικού χαρακτήρα του συστήματος ασφάλισης και των εργασιακών δικαιωμάτων. Η ΠΟΕΣΥ επισημαίνει ότι εάν ο εργοδότης δεν καταβάλλει τις ασφαλιστικές εισφορές, αν και παρακρατεί τα χρήματα από τους εργαζόμενους, τότε οι τελευταίοι βρίσκονται ξεκρέμαστοι από ασφαλιστική και συνταξιοδοτική κάλυψη.

Ερωτώνται οι  συναρμόδιοι υπουργοί:

Ποια μέτρα θα λάβουν για τη στήριξη των εργαζομένων, για να μην βάλει «λουκέτο» η εφημερίδα και να συνεχίσει την κυκλοφορία της υπηρετώντας, από τη δική της σκοπιά την ενημέρωση, όπως το έκανε 58 χρόνια τώρα;

  1. Ο εκδότης κλήθηκε από την Επιθεώρηση Εργασίας να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις του για την καταβολή των δεδουλευμένων και των ασφαλιστικών  εισφορών;
  2. Έχει γίνει έλεγχος στην επιχείρηση από ορκωτούς ελεγκτές και ποιο ήταν το αποτέλεσμα του ελέγχου αυτού;
  3. Η Κυβέρνηση θα επανεξετάσει το άρθρο 99 του πτωχευτικού κώδικα που έχει αναχθεί σε μέγιστο αντεργατικό όπλο δεκάδων επιχειρήσεων και παγώνει τις διεκδικήσεις των απλήρωτων αποδοχών των εργαζομένων, καθώς πιστωτές μιας επιχείρησης θεωρούνται και οι ίδιοι οι εργαζόμενοι ενώ οι επιχειρηματίες οχυρώνονται πίσω από το αντεργατικό κατασκεύασμα του άρθρου 99 για να μην καταβάλλουν μισθούς;

 Ο ερωτών βουλευτής

 Παναγιώτης Λαφαζάνης

Περιφερειακές-Δημοτικές Εκλογές: Η αποχή και ο Αμυράς

  Εν αναμονή του Β' γύρου των Περιφερειακών-Δημοτικών εκλογών στις οποίες κανένας δεν έχασε -τουλάχιστον στον Α' γύρο-, δύο είναι τα πλέον αξιοσημείωτα: η επιβλητική εμφάνιση της αποχής (οι μισοί ψηφοφόροι απουσίασαν ή ψήφισαν λευκό/άκυρο)  και η αναπάντεχη επιτυχία του παρουσιαστή, Γιώργου Αμυρά, ο οποίος κατάφερε να συγκεντρώσει ποσοστό περίπου 7,5%, στη δύσκολη μάχη για τη διεκδίκηση του δήμου Αθηναίων. Η επιτυχία του Αμυρά που κατέβηκε με όπλο τις ιδέες του, χωρίς κομματικά υποστηλώματα, αποδεικνύει ότι οι ψηφοφόροι -ή τουλάχιστον ένα μεγάλο κομμάτι τους- επιβραβεύουν το αυθεντικό και το καινούργιο,  όταν δεν πρόκειται για ψεύτικο προκάτ κατασκεύασμα με στόχο να αρπάξει την ψήφο τους.

Σημαντική ήταν και η άυξηση των ποσοστών του ΚΚΕ -γύρω στο 13%- που εισέπραξε την αγανάκτηση των συμπιεσμένων μη προνομιούχων, ενώ ο κατακερματισμός του ΣΥΡΙΖΑ αποτυπώθηκε και στις προτιμήσεις του εκλογικού σώματος.

Παρόλο που ο πρωθυπουργός ερμηνεύοντας τα αποτελέσματα, απέκλεισε το ενδεχόμενο των πρόωρων εκλογών με το οποίο είχε απειλήσει το εκλογικό σώμα, ο Β' γύρος μπορεί να επιφυλλάσει εκπλήξεις ανάλογα με τα τελικά αποτελέσματα.

Ακόμη και αν αποφευχθούν οι πρόωρες εκλογές, τα πρόσθετα μέτρα περικοπών και ένα ακόμη πιο δυσμενές αποτέλεσμα για το ΠΑΣΟΚ στο Β' γύρο, μπορεί να αποτελέσουν την απαρχή μιας σοβαρής φθοράς για την κυβέρνηση.

Αν η κατιούσα δεν ανακοπεί με ικανοποιητικά αναπτυξιακά αντίβαρα -κυρίως οικονομικού τύπου- το πρόβλημα θα γίνει οξύτατο και η κοινωνία θα χάσει την υπομονή της.

Για να ξεπεραστεί ο σκόπελος, δεν αρκεί να θέλει η κυβέρνηση, πρέπει και να μπορεί.

Μπορεί;