Όταν η κοινή γνώμη μάθαινε για τις ιστορίες της άγριας μίζας με πρωταγωνιστή τον βουλευτή, υπουργό και παραλίγο πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, Άκη Τσοχατζόπουλο, μια φράση κυκλοφορούσε από τα στόματα όλων:" Σίγουρα δεν είναι μόνο ο Άκης".

Ο κόσμος δεν μπορούσε να πιστέψει αλλά ούτε και να δεχθεί τον Άκη Τσοχατζόπουλο ως εξιλαστήριο θύμα-πλυντήριο ενός πολιτικού συστήματος που δεν εννοεί να εκσυγχρονιστεί και να προσαρμοστεί σε ένα αξιοπρεπές επίπεδο αντιπαράθεσης, αντίστοιχο τουλάχιστον με τον ευρωπαϊκό μέσον όρο.

Σήμερα το σκάνδαλο Novartis πέφτει σαν κεραυνός εν αιθρία και ταράζει τα βρώμικα νερά ενός συστήματος πολιτικών που κυκλοφορεί θρασύτατα και προκλητικά υποτιμώντας τη νοημοσύνη της ελληνικής κοινωνίας.

Ενός κυκλώματος διαχειριστών της σκληρής καθημερινότητας του ελληνικού λαού που λειτουργούν με σημαίες ευκαιρίας και ατομική πυξίδα τους την ιδιοτέλεια, χωρίς ίχνος ηθικής ευθύνης και εντιμότητας.

Αν πράγματι ήθελαν οι έχοντες επί χρόνια τις πλειοψηφίες να μην υπάρχουν υπόνοιες για την εντιμότητά τους και επιθυμούσαν να ανεβάσουν το επίπεδο του πολιτικού συστήματος, θα είχαν προσαρμόσει την υποχρέωση του Πόθεν Έσχες ώστε να μην είναι κενό περιεχομένου.

Δυστυχώς, τα χρόνια περνούν αλλά δεν τολμούν να μετρηθούν με τις αξίες και τους κώδικες ηθικής που δήθεν υπηρετούν.

Με εργαλείο τους την ακραία πόλωση και δέλεαρ τις εξυπηρετήσεις (κοινώς ρουσφέτια) φοράνε στον δυστυχή λαό παρωπίδες και τον εγκλωβίζουν σε στείρες αντιπαραθέσεις, σε ανεύθυνους και ενίοτε άκρως επικίνδυνους διχασμούς.

Όταν κατηγορούνται για ατασθαλίες μιλάνε για πολιτική δίωξη. 

Όμως, αυτό  που επιδιώκουν είναι η καθιέρωση μιας πολιτικής υπερκομματικής ομερτά για να δρουν ανεξέλεγκτα και χωρίς την παραμικρή δημοκρατική ευθύνη λογοδοσίας απέναντι στην κοινωνία.

Αυτή την ομερτά την είχαν σε γενικές γραμμές εγκαθιδρύσει διαχρονικά αφού στη σύγχρονη πολιτική ιστορία ελάχιστοι ήταν εκείνοι που καταδικάστηκαν για σκάνδαλα και σε πολύ μικρές ποινές (π.χ. τη δεκαετία του '50 ο υπουργός Πάνος Χατζηπάνος καταδικάστηκε σε δύο μήνες φυλάκιση για το σκάνδαλο των καυσίμων).

Σήμερα η αριστερή κυβέρνηση που ευαγγελίζεται την αλλαγή του παλιού καθεστώτος και προσπαθεί να πάρει την εξουσία, βρίσκεται μπροστά σε ένα δύσκολο έργο με μεγάλες προκλήσεις.

Το αν θα τα καταφέρει να εκφράσει τις αγωνίες και τους πόθους του τίμια εργαζόμενου λαού εξαρτάται από διάφορους παράγοντες, αλλά κυρίως από τη βούληση και τη διαρκή ειλικρινή προσπάθειά της για ένα καλύτερο αύριο

ΥΓ) Η εταιρεία Novartis στην Ελλάδα έσπευσε εκ των πραγμάτων να ανακοινώσει ότι θα συνεργαστεί με τις Αρχές διότι υποστηρίζει τα υψηλότερα πρότυπα ηθικής και επιχειρηματικής συμπεριφοράς! : «Έχουμε λάβει γνώση των δημοσιευμάτων σχετικά με τις επιχειρηματικές μας πρακτικές στην Ελλάδα. Συνεχίζουμε να συνεργαζόμαστε με τις Αρχές στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Η Novartis δεσμεύεται με τα υψηλότερα πρότυπα ηθικής επιχειρηματικής συμπεριφοράς και κανονιστικής συμμόρφωσης, σε όλες τις πτυχές της εργασίας. Λαμβάνουμε κάθε ισχυρισμό για πιθανό παράπτωμα εξαιρετικά σοβαρά και εξετάζουμε διεξοδικά όλες τις αναφορές».

Περίεργο! Νομίσαμε ότι διώκεται για πολιτικούς λόγους...

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Συνάδελφοι,

Κατά καιρούς η Ένωσή μας έχει αναφερθεί και καυτηριάσει μεμονωμένα περιστατικά διαφόρων συναδέλφων δημοσιογράφων που σε ρόλο οπερατέρ καλύπτουν είτε με κινητά είτε με τάμπλετς ειδησεογραφικά θέματα.  Αυτή η άκρως αντισυναδελφική τακτική υπονομεύει τις θέσεις εργασίας των τεχνικών και θέτει σε άμεσο κίνδυνο την ίδια τους τη δουλειά.  Αυτό όμως που μας καταγγέλθηκε από συναδέλφους που βρέθηκαν σε αποστολή στην Αλβανία, ξεπερνάει κάθε όριο.

Ο δημοσιογράφος του ΑΝΤ1 Χρήστος Μαζανίτης που τυγχάνει μάλιστα να είναι και συνδικαλιστής (ταμίας της ΕΣΗΕΑ), με τεχνικό εξοπλισμό και handycam κάμερα, κάλυψε ως «δημοσιογράφος-τεχνικός» το συγκεκριμένο θέμα και αυτό μετέπειτα προβλήθηκε από το κεντρικό δελτίο ειδήσεων του σταθμού.  Είναι απορίας άξιο πως είναι δυνατόν ένας συνδικαλιστής που πρώτο του μέλημα είναι η διασφάλιση θέσεων εργασίας να κάνει μια δουλειά που δεν είναι δική του και να φέρεται με τέτοιο απαράδεκτο και αντισυναδελφικό τρόπο.  Άραγε τι θα έλεγε αν κάποιος συνδικαλιστής της Ένωσής μας ταυτόχρονα με την τεχνική κάλυψη ενός θέματος έκανε και τη δουλειά του δημοσιογράφου;

Ζητάμε λοιπόν από το συνεργαζόμενο σωματείο της ΕΣΗΕΑ να καλέσει τον… ταμία της και να δώσει εξηγήσεις για την συμπεριφορά του.  Επίσης αναμένουμε από την Ένωση Συντακτών να πάρει σαφή θέση για όλα αυτά τα κρούσματα που ολοένα και πληθαίνουν και πλήττουν τους τεχνικούς της τηλεόρασης, καθώς επίσης και να αποτρέψει να επαναληφθούν τέτοιου είδους περιστατικά στο μέλλον.

Όσο για τον κύριο Μαζανίτη το μόνο που έχουμε να πούμε είναι πως με αυτό του το ατόπημα δεν τιμά επ ουδενί το θεσμικό ρόλο που κατέχει σε ένα τόσο ιστορικό σωματείο.

ΥΓ) Άραγε η Διεύθυνση Ειδήσεων του ΑΝΤ1 γνώριζε ή όχι ποιος ήταν ο … τεχνικός που κάλυψε το θέμα;  Ή μήπως για να κάνει οικονομίες στον σταθμό, η ίδια έστειλε στο θέμα δημοσιογράφο με… ικανότητες οπερατέρ…..;

για το ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Με ένα εκτενές και πρωτότυπο αφιέρωμα στον Ζωρζ Σιμενόν, το «μεγάλο αφεντικό» της αστυνομικής λογοτεχνίας (και όχι μόνο), κυκλοφόρησε τις μέρες των εορτών το τρίτο τεύχος  της «επιθεώρησης αστυνομικής λογοτεχνίας» The Crimes and Letters Magazine.

Για πρώτη φορά στα ελληνικά εκδοτικά χρονικά παρουσιάζεται ένα πορτραίτο του μεγάλου Βέλγου συγγραφέα, σε συνεργασία με Γάλλους μελετητές του έργου του, όπως ο βιογράφος του Πιέρ Ασσουλίν, με αποκλειστική του συνέντευξη προς το περιοδικό, οι ερευνητές και συγγραφείς Πιερ Αλαβουάν («Ο Μαιγκρέ στην οθόνη») και Λοΐκ Μαρκού («Ο Μαιγκρέ στην Ελλάδα»), ο Λωράν Ντεμουλέν, διευθυντής του «Κέντρου Ερευνών Ζωρζ Σιμενόν» που εδρεύει στη Λιέγη και στεγάζει το Αρχείο του συγγραφέα, ενώ, ο γιος του, Τζων Σιμενόν, γράφει το δικό του «Γράμμα στον πατέρα», απευθυνόμενος προς το ελληνικό αναγνωστικό κοινό, όπως αντίστοιχα έκανε ο πατέρας του, τη δεκαετία του ’70, χαιρετίζοντας τις ελληνικές εκδόσεις των βιβλίων του από την εφημερίδα «Βραδυνή».

Παράλληλα, ο Βασίλης Βασιλικός, ανιχνεύει την «Ήπειρο Σιμενόν», ο σκηνοθέτης Δημήτρης Παναγιωτάτος καταγράφει την κινηματογραφική μεταφορά των έργων του συγγραφέα και ο Σταύρος Πετσόπουλος αναφέρεται στις επιλογές της «Άγρας», που ανανέωσαν σημαντικά, σε εκδοτικό και μεταφραστικό επίπεδο, το ρεπερτόριο του έργου του στα ελληνικά.

Τέλος, παρουσιάζεται ένα ευσύνοπτο εργοβιογραφικό και βιβλιογραφικό συμπλήρωμα, που βοηθά τον αναγνώστη να αποκομίσει μία πρώτη εικόνα ενός σημαντικού συγγραφέα και του ογκώδους έργου, του οποίου μικρό μόνο μέρος του έχει γίνει γνωστό στην Ελλάδα, από το 1938, όταν για πρώτη φορά μεταφράζεται διήγημα του Ζ. Σιμενόν, στο περιοδικό «Μπουκέττο», όπως αναφέρει ο Λ. Μαρκού στο σχετικό άρθρο του.

Η πρωτοτυπία του αφιερώματος δεν έγκειται μόνο στην ελληνο-γαλλική συνεργασία, με κείμενα που γράφτηκαν ειδικά για το περιοδικό, αλλά και στο γαλλικό ένθετο, στο πλαίσιο της francophonie, ώστε να προσεγγιστεί και το γαλλόφωνο κοινό.

Όλες αυτές οι καινοτόμες παρεμβάσεις, είχαν την ηθική και ουσιαστική στήριξη του Γαλλικού Ινστιτούτου και της Γαλλικής Πρεσβείας.  

Στο ίδιο τεύχος, σε συνεργασία με τις εκδόσεις Μεταίχμιο, παρουσιάζεται επίσης ένα αφιέρωμα στον Ίαν Ράνκιν, με αφορμή τη συμπλήρωση 30 χρόνων από την εμφάνιση του Επιθεωρητή Ρέμπους, στο οποίο ο Σκωτσέζος συγγραφέας γράφει ένα κείμενο ειδικά για το περιοδικό, ενώ συνομιλεί επίσης με τον Θανάση Μήνα σε μία πρωτότυπη συνέντευξη, και η Χίλντα Παπαδημητρίου με τον Στράτο Μυρογιάννη εισδύουν στον κόσμο των ηρώων του συγγραφέα και του tartan noir.

Επίσης, ο Γιάννης Ράγκος σχολιάζει εκτενώς τα φετινά λογοτεχνικά βραβεία, που ανέδειξαν τίτλους σχετιζόμενους άμεσα με την αστυνομική λογοτεχνία, συνομιλώντας με βραβευθέντες, υποψήφιους, αλλά και κριτικούς, και, παράλληλα, συναντά μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου τον Ιερώνυμο Λύκαρη σε μία ενδιαφέρουσα συζήτηση με τον «συγγραφέα δίχως πρόσωπο».

Στις αποκλειστικές συνεντεύξεις που παρουσιάζει το περιοδικό (Α. Κακούρη – Τ. Δανέλλη, Π. Μάρκαρης, Μ. Καρλόττο) συμπεριλαμβάνεται αυτή τη φορά ο σημαντικός Γερμανός συγγραφέας Andreas Pflüger, ενώ οι μέρες των Χριστουγέννων έχουν αυτονόητα τη δική τους τιμητική, με κείμενα των Α. Αποστολίδη, Ά. Ιορδανίδου και Φ. Φιλίππου, καθώς και μ’ ένα «χριστουγεννιάτικο διήγημα», γραμμένο ειδικά για το τεύχος από τον «συνήθη ύποπτο», και πάντα διασκεδαστικά ευρηματικό Τ. Μιχαηλίδη.

The Crimes and Letters Magazine, CLM#3, Δεκέμβριος 2017

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ (επιλογή)

Χριστουγεννιάτικα εγκλήματα (Α. Αποστολίδης, Ά. Ιορδανίδη, Φ. Φιλίππου)
Τσ. Ντίκενς, Το αποτρόπαιο από τη σκοπιά του μεσοαστού, Ά. Ιορδανίδου
Τα Χριστούγεννα του Ζακ Λεγκρό, χριστουγεννιάτικο διήγημα του Τ. Μιχαηλίδη

Αφιέρωμα Ζωρζ Σιμενόν (δίγλωσσο), με κείμενα των Τζ. Σιμενόν, Π. Ασσουλίν (συνέντευξη), Λ. Ντεμουλέν, Μπ. Αλαβουάν, Λ. Μαρκού, Β. Βασιλικού, Α. Αποστολίδη, Δ. Παναγιωτάτου, Στ. Πετσόπουλου, Κ. Θ. Καλφόπουλου, και ένα εκτενές εργοβιογραφικό και βιβλιογραφικό συμπλήρωμα.

Φάκελλος Ίαν Ράνκιν, με ένα κείμενο του συγγραφέα, γραμμένο ειδικά για το περιοδικό, μία αποκλειστική συνέντευξη με τον Θ. Μήνα και άρθρα του Στρ. Μυρογιάννη («Ί. Ράνκιν και tartan noir») και της Χ. Παπαδημητρίου («Shioban»)

Συνεντεύξεις

Ι. Λύκαρης, «Το έγκλημα είναι ικανή και αναγκαία συνθήκη για να αναπαραχθεί το σύστημα»
A. Pflüger, «Ήμουν πάντα ένας μοναχικός συγγραφέας»

Θέματα

Λογοτεχνικά Βραβεία 2017 (Γ. Ράγκος)
Οι «συνοδοιπόροι» του Γ. Μαρή (Φ. Φιλίππου)
Μνήμη Δ. Καπετανάκη (Εύα Καραϊτίδη, Τ. Μιχαηλίδη)

Βιβλία – Νέες εκδόσεις

Μόνιμες στήλες για τη μουσική, την αστυν. λογοτεχνία, το αυτοκίνητο (Θ. Μήνας, Δ. Κιούπης, Η. Καφάογλου)